Η νομιμότητα της ψευδοδημοκρατίας είναι η έσχατη παρανομία

Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
www.info-guardian.eu
«Έπρεπε να είχαμε προχωρήσει πολύ πιο γρήγορα. Είναι πολύ σημαντικά τα πρώτα μηνύματα που εκπέμπει κάθε νέα κυβέρνηση στην ευρωζώνη. Θεωρώ ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει εντυπώσεις αν είχαμε δείξει από την πρώτη στιγμή ότι γνωρίζουμε το πρόβλημα και είμαστε διατεθειμένοι να το λύσουμε. Δεν κερδίζεις ποτέ αν κρύβεις το πρόβλημά σου».

Αν αυτές οι δηλώσεις γινόντουσαν σε ομαλή περίοδο μιας δημοκρατίας από ιστορικό, ιδρυτικό στέλεχος ενός κυβερνητικού κόμματος, για μια κυβέρνηση, μόλις 90 ημερών, θα προκαλούσαν μείζον πολιτικό πρόβλημα.

Έγιναν όμως και μάλιστα μέσα στη Βουλή, αλλά και από τον Τύπο, από την κ. Βάσω Παπανδρέου, στενή συνεργάτιδα του Α. Γ. Παπανδρέου, μόνιμη υπερυπουργό των κυβερνήσεων του και μέλος της κρίσιμης τετράδας για τη διαδοχή του από τον Κ. Σημίτη, και πέρασαν σα να μη σημαίνουν τίποτα. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι η δημοκρατία, δηλαδή το κράτος του δήμου, δεν υπάρχει πλέον στην Ελλάδα. Έχει αλλοιωθεί τόσο που να έχει εξοντωθεί στην ουσία από την τηλεοπτική δημοκρατία που καθορίζει τι πρέπει να απασχολεί τον πολίτη και τι όχι.
Τι να προξενεί ενδιαφέρον στην κοινή γνώμη και επιπτώσεις στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή και τι όχι.
Η πρώτη έκφραση της Δημοκρατίας στον κόσμο, η Αθηναϊκή Δημοκρατία, έπεσε θύμα των δημαγωγών, που οδήγησαν τους Αθηναίους, .....


πρώτους πολίτες και όχι υπηκόους του κόσμου, να γίνουν υπήκοοι εσκεμμένων πλανών, ακόμη και δολοφόνοι των σημαντικότερων συμπολιτών τους, με χαρακτηριστική περίπτωση την καταδίκη του Σωκράτη, αποδεικνύοντας ότι μπορεί πολύ απλά η επιφανειακή νομιμότητα να είναι απολύτως πιο επικίνδυνη από τη δομούσα στις κοινωνίες παρανομία και εγκληματικότητα.
Πάντοτε υποστήριζα ότι ένας πρωθυπουργός που προσωποποιεί ένα σύστημα εξουσίας, στηριζόμενο στην προπαγάνδα και την τηλεοπτική εκμετάλλευση της αμάθειας και της ευπιστίας των πολιτών, είναι απείρως πιο επικίνδυνος από έναν κατ’ επάγγελμα, χαρακτηρισμένο ως επικίνδυνο ποινικό εγκληματία. Κάποιοι το θεωρούσαν υπερβολή.
Τώρα, που η οικονομική κρίση αποκαλύπτει το έλλειμμα πραγματικής δημοκρατίας, θα έπρεπε να αναθεωρήσουν άποψη. Τυπικό σύμπτωμα είναι ότι δεν αξιολογείται πλέον ότι δεν φωτίζουν τα υπηρετούντα συγκεκριμένα σχέδια ΜΜΕ.
Τυπικό σύμπτωμα είναι ότι η Βουλή μεταβάλλεται σε δικαστήριο εντυπώσεων για να καλύψει την πολιτική αναξιοπιστία και τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων.
Η δημοκρατική «νομιμότητα» έχει πλέον καταστεί παρανομία με αποδέκτη το σύνολο του λαού. Αν αυτό δεν το αλλάξουμε, βουλιάξαμε.
apogevmatini