Αυτή είναι η εισαγωγή του κειμένου του Βασίλη Τσακίρογλου για τον Ούρι Γκέλερ στο «Nitro» που κυκλοφορεί (αξίζει, πάρ'το να το διαβάσεις). Στο οποίο ο πολυθρύλητος μένταλιστ αναφέρει διάφορα απίθανα πράγματα από τη ζωή του. Συγκεκριμένα:
«Αυτό που θεωρώ τη μεγαλύτερη επιτυχία μου είναι η συμβολή μου στην επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα σε ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση το ’87 για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων. Είναι ιστορικό γεγονός. Έχω φωτογραφίες δίπλα στον Αλ Γκορ, που ήταν τότε γερουσιαστής. Η αποστολή μου ήταν να "βομβαρδίσω" με τα κύματα της σκέψης μου το Σοβιετικό διαπραγματευτή Γιούλι Βορόντσοφ κατευθύνοντάς τον υπέρ της σύναψης συμφωνίας με τις ΗΠΑ για λιγότερα πυρηνικά. Την επομένη ο Γκορμπατσόφ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αποσύρει όλους τους πυραύλους μέσου βεληνεκούς από την Ευρώπη».
«Είμαι Ισραηλινός, έχω όμως ......
βρετανικό, μεξικανικό και ουγγρικό διαβατήριο. Η μητέρα μου, που ήταν αυστριακής καταγωγής (και συγγενής του Σίγκμουντ Φρόιντ), γεννήθηκε στο Βερολίνο και έζησε στη Βουδαπέστη, όπου συνάντησε τον πατέρα μου. Όταν ήρθαν οι ναζί, οι γονείς μου έφυγαν για να σωθούν και έφτασαν στην Παλαιστίνη. Εκεί γεννήθηκα».
«Το σχολείο μου, η Αμερικανική Ακαδημία στη Λάρνακα, ήταν μεσοτοιχία με το νεκροτομείο του νοσοκομείου, εκεί όπου έφερναν τα πτώματα από τους βομβαρδισμούς. Από τα 11 έως τα 16 μου ζούσα μέσα στη φρίκη. Είδα πολύ κόσμο να σκοτώνεται — και ήταν ένα διαρκές σοκ. Μια εικόνα που δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου είναι η φωτογραφία μιας ολόκληρης ελληνικής οικογένειας. Τους έσφαξαν όλους και τους πέταξαν σε μια μπανιέρα».
«Ήμουν αλεξιπτωτιστής στον πόλεμο των Έξι Ημερών, τραυματίστηκα και σκότωσα έναν Ιορδανό στρατιώτη».
«Μετά τον πόλεμο με είχε κυριεύσει μια οπλομανία. Όταν έφυγα από το Ισραήλ και πήγα στη Νέα Υόρκη, κυκλοφορούσα με επτά πυροβόλα κρυμμένα πάνω μου. Μόνο εγώ και ο Σινάτρα είχαμε το δικαίωμα να οπλοφορούμε κατ’ αυτό τον εξωφρενικό τρόπο».
«Έτρωγα τα πάντα, επειδή όμως είχα άγχος με το βάρος μου, πήγαινα στην τουαλέτα και έκανα εμετό. Έτσι, έγινα βουλιμικός για ένα χρόνο. Αυτό που με σταμάτησε ήταν η συνάντησή μου με τον Λένον. Μια μέρα μου είπε "Ούρι, μοιάζεις σαν επιζών από το Άουσβιτς". Και η Γιόκο είπε "Πρέπει να ασχοληθείς με την ψυχή. Πήγαινε στην Ιαπωνία και θα βρεις την πνευματικότητα"».
Σοβαρά, όλα αυτά έχει ζήσει και στα 63 του κατέληξε να ψάχνει το διάδοχό του Σαββατόβραδα στον ΑΝΤ1. Τι να πιστέψεις απ' όλα αυτά; Είναι δυνατό να έτυχαν περιπέτειες που θα γέμιζαν ολόκληρη τη βιβλιογραφία του Ίαν Φλέμινγκ σε έναν άνθρωπο, που είναι γνωστός κυρίως για το ότι λυγίζει κουτάλια; Ή είναι μούφες, φύκια, μπούρδες, παραμύθια; Η απάντηση μάλλον είναι παρακάτω στο άρθρο του «Nitro», τη δίνει ο ίδιος:
«Το βασικό είναι να είσαι αμφιλεγόμενος».
yupi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου