Σύμφωνα με την Απογραφική ..............
Υπηρεσία των ΗΠΑ, περισσότεροι από τρεις στους τέσσερις εργαζόμενους πηγαίνουν στη δουλειά με το ΙΧ, μόλις το 2,9% πεζή και 0,6% με ποδήλατο.
Δεν είναι όμως μόνο οι εργαζόμενοι που οδηγούν με τις ώρες καθημερινώς. Οι ειδυλλιακές εικόνες των παιδιών που έπαιζαν στις γειτονιές με τους φίλους τους έχουν προ πολλού εκλείψει. Τώρα τα ραντεβού για παιχνίδι και όλες οι σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες προγραμματίζονται και εκτελούνται από ενηλίκους επιφορτισμένους να μεταφέρουν και να προσέχουν τα παιδιά.
Η κυρία Λι Γκάλαχερ περιγράφει στο προφητικό νέο βιβλίο της «The End of the Suburbs» (σ.σ. σε ελεύθερη μετάφραση, «Το τέλος των προαστίων») την περίπτωση μιας οικοκυράς από τη Μασαχουσέτη που περνάει κάθε εβδομάδα στο αυτοκίνητο περισσότερες ώρες απ’ όσες ο εργαζόμενος σύζυγός της πηγαινοερχόμενη με τα παιδιά της σε διάφορες εξωτερικές δραστηριότητες.
Πληρώνουν ακριβά
Εκατομμύρια άνθρωποι όπως αυτή η γυναίκα πληρώνουν ακριβά την εξάρτησή τους από τα αυτοκίνητα, χάνοντας καθημερινά χρόνο που θα μπορούσαν να διαθέσουν στη γυμναστική, στις κοινωνικές επαφές, στην ενασχόληση με την οικογένεια και τους φίλους, στην προετοιμασία σπιτικού φαγητού ή απλούστατα στον ύπνο. Το κόστος από αυτές τις χαμένες ώρες για το σώμα και την ψυχή μόνο αμελητέο δεν είναι.
Η κυρία Γκάλαχερ, διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού «Fortune», γράφει ότι η ζωή στα προάστια των μεγάλων αστικών κέντρων έχει «βαρύ τίμημα» για την υγεία. «Πυκνώνουν οι μελέτες που τεκμηριώνουν τη συσχέτιση ανάμεσα στην εξάπλωση της ζωής στα προάστια και την αύξηση της παχυσαρκίας», σημειώνει. «Ερευνητές έχουν επίσης καταγράψει πως ο κόσμος γυμνάζεται λιγότερο όσο μεγαλώνει η απόσταση του τόπου κατοικίας του από τον τόπο εργασίας, αγορών και κοινωνικής ζωής».
Πρόσφατη μελέτη με σχεδόν 4.300 εθελοντές από το Τέξας έδειξε πως όσο μεγαλώνει η απόσταση από τον τόπο εργασίας τόσο μειώνεται η φυσική δραστηριότητα και αποδυναμώνεται η καρδιαγγειακή λειτουργία, τόσο αυξάνονται η αρτηριακή πίεση, το σωματικό βάρος, η περίμετρος της μέσης και οι μεταβολικοί κίνδυνοι.
Η μελέτη αυτή, που δημοσιεύθηκε πέρυσι στην «Αμερικανική Επιθεώρηση Προληπτικής Ιατρικής» (AJPM), πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και παρείχε μερικά στοιχεία που εξηγούν ευρήματα προγενέστερων μελετών που συσχέτιζαν την πολύωρη οδήγηση και παραμονή σε οχήματα με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών θανάτων.
Η διάνυση με αυτοκίνητο συνολικά 32 χιλιομέτρων από και προς την εργασία επί πέντε ημέρες την εβδομάδα σχετίζεται με αυξημένους κινδύνους εμφάνισης σακχάρου και υπερχοληστερολαιμίας (αυξημένα επίπεδα χοληστερίνης). Συνοδεύεται επίσης από αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, άγχους και κοινωνικής απομόνωσης.
Παγκόσμιο πρόβλημα
Στη Σουηδία έρευνα επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Umea ανακάλυψαν πως όσοι διανύουν περισσότερα από 50 χλμ. την ημέρα με το ΙΧ για την εργασία τους διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σύγκριση με όσους ζουν κοντά στην εργασία τους.
Αλλη μελέτη του Πανεπιστημίου Lund, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 21.000 εθελοντές ηλικίας 18 έως 65 ετών, έδειξε πως ο κίνδυνος αυτός είναι ανεξάρτητος από τον τρόπο μετάβασης. Οσο περισσότερη ώρα διέθεταν οι εθελοντές για να πάνε στη δουλειά τους με ΙΧ, μετρό ή λεωφορείο τόσο περισσότερα προβλήματα υγείας είχαν.
Επιπλέον, οι πιο μακρινές διαδρομές συσχετίστηκαν με αυξημένο βαθμό εξάντλησης, στρες, έλλειψης ύπνου και ημέρες απουσίας από την εργασία.
Τέλος, μελέτη στο Λονγκ Αϊλαντ στις ΗΠΑ επίσης επιβεβαίωσε πως οι πιο μακρινές διαδρομές σχετίζονται με λιγότερες ώρες ύπνου και μεγαλύτερη υπνηλία στη διάρκεια της ημέρας.
Τελικά ποια είναι η λύση; Η διαβίωση κοντά στον χώρο εργασίας και υπό την προϋπόθεση τα αστικά κέντρα να γίνουν πιο ανθρώπινα και πιο πράσινα, ευνοώντας τις εναλλακτικές μορφές μετακίνησης, όπως το περπάτημα και το ποδήλατο.
real
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου