ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
Η οικονομική κρίση έχει πάρει πλέον χαρακτηριστικά κρίσης διαρκείας.Από τις βασικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας φέρεται η αδυναμία πρωτογενούς παραγωγής. Αυτό που ακούμε τακτικά ως ερώτημα είναι τι παράγει η Ελλάδα. Απέναντι σε αυτό το ερώτημα κανείς δεν έχει αντιτάξει μια γενναία ...........
και ουσιαστική απάντηση, η οποία να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να επαναφέρει το θέμα πρωτογενής παραγωγή σε πραγματικές διαστάσεις.
Ο αγροτικός τομέας, ο τουρισμός, η παραγωγή πρωτογενούς ηλεκτρονικής
ύλης αποτελούν τρεις μόνον από τους τομείς που εύκολα έρχονται στο
μυαλό μας ως άμεσες υποτιμημένες αξίες της ελληνικής οικονομίας και
παραγωγής.
Σε αυτήν την αναφορά η προσπάθεια θα εντοπιστεί στην ανάδειξη των
δυνατοτήτων που μένουν αναξιοποίητες από ένα κράτος που είχε συνδέσει
την αγροτική παραγωγή με τις επιδοτήσεις, δηλαδή με δεκανίκια.
Η χώρα μας αποδέχθηκε πριν από πολλά χρόνια τη μείωση της αγροτικής
παραγωγής και του αγροτικού πληθυσμού χωρίς να αξιοποιήσει το εύρος
των ευρωπαικών ανταλλαγμάτων και ιδιαίτερα τη στροφή σε καλλιέργειες
που θα ήταν πηγές πλούτου είτε από αναδυόμενες γεωγραφικά αγορές (π.χ
Κίνα, Ινδία) είτε από εξελισσόμενους κλάδους που είχαν ως πρώτη ύλη
αγροτικά προιόντα (π.χ. φαρμακοβιομηχανία)
ΣΉΜΕΡΑ ο αγροτικός επαναπροσδιορισμός έρχεται ως πιεστική ανάγκη
αφενός και ως δημιουργική ευκαιρία αφετέρου.
Το πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η αλλαγή στρατηγικής του
ίδιου του προσανατολισμού του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης και να
γράψει με κεφαλαία γράμματα την ανάπτυξη. Δηλαδή οφείλει να γίνει
ουσιαστικό εργαλείο παροχής πληροφόρησης για τις κατάλληλες, εφικτές
και προσοδοφόρες καλλιέργειες. Η πληροφόρηση μπορεί να υπάρχει και
σήμερα κλεισμένη στα συρτάρια των γραφείων του υπουργείου η ίσως και
των περιφερειακών διευθύνσεων αλλά δε φτάνει στον παραγωγό. Είναι σε
όλους μας γνωστό ότι όποια προσπάθεια πρωτοποριακής καλλιέργειας στην
Ελλάδα είναι αποτέλεσμα μεμονωμένης ατομικής προσπάθειας και
αναζήτησης.
Το δεύτερο βήμα είναι η σύνδεση της παραγωγής με την εμπορική διάσταση
των προιόντων στην εγχώρια και τη διεθνή αγορά.Είναι μια ρυθμιστική
διαδικασία την οποία δεν είναι ανάγκη να διαχειριστεί το κράτος αλλά
μπορεί να προκύψει από τη συνεργασία των αγροτών με τις περιφέρειες.
Το επόμενο και καθοριστικό βήμα συνίσταται στη διαμόρφωση αναπτυξιακών
εργαλείων από τον τραπεζικό τομέα ώστε οι πραγματικοί αγρότες -
παραγωγοί να εκσυγχρονίσουν τον εξοπλισμό τους και να είναι ουσιαστικά
ανταγωνιστικοί στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Δυστυχώς ζούμε στην περίοδο της λογιστικής αποτίμησης των πραγμάτων
που θολώνει τις προοπτικές και σκεπάζει τις ευκαιρίες. Ο μεγάλος
κίνδυνος ίσως εν τέλει δεν είναι το μνημόνιο αλλά η αδυναμία μας να
ασχοληθούμε, να προβλέψουμε και να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα της
καταιγίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου