Την περασμένη Πέμπτη ο κ. Σαμαράς έκανε μία κίνηση υψηλού ρίσκου αλλά επιβεβεβλημένη με τα δεδομένα ...........
της στιγμής που με όσα ακολούθησαν μοιάζει να είναι ήδη παλιά. Απομακρύνθηκε από την πάγια θέση του ότι η μόνη λύση είναι οι εκλογές και πρότεινε σύσταση μεταβατικής κυβέρνησης ειδικού σκοπού και περιορισμένου χρόνου. Εκ των υστέρων η κίνηση αποδείχθηκε καταλύτης στις διεργασίες που βρίσκονταν σε εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ αν και προκάλεσε κραδασμούς και στο δικό του κόμμα.
Από την στιγμή που στέρησε το επιχείρημα ότι για το αδιέξοδο “ευθύνεται η αδιαλλαξία του Σαμαρά” στο αντίπαλο κόμμα άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Ο κ. Παπανδρέου υπό την πίεση των δικών του στελεχών και βουλευτών έκανε το παράδοξο να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί δύο ημέρες μετά. Αμέσως το ΠΑΣΟΚ μπήκε στην φάση της διαδοχής, οι αναζητήσεις για πρωθυπουργό εκτός από την ούτως ή άλλως δύσκολη συγκυρία για την χώρα πέρασαν μέσα από το ιδιοτελές συμφέρον ατόμων και ομάδων που αναζητούν το μέλλον τους στην επόμενη ημέρα. Το ΠΑΣΟΚ απαξιώθηκε έτι περαιτέρω στα μάτια της κοινής γνώμης και κατέληξε σε μία λύση ανάγκης.
Ο κ. Σαμαράς πέτυχε πρώτον την απομάκρυνση του κ. Παπανδρέου, δεύτερον τον σχηματισμό κυβέρνησης που ουσιαστικά θα έχει υπηρεσιακό χαρακτήρα και τέλος την διεξαγωγή εκλογών σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μένει να κερδίσει και το τελευταίο αφού από την στροφή του δημιούργησε σύγχυση στην κοινή γνώμη και αναστάτωση στο κόμμα του. Ένα τμήμα της κοινής γνώμης του πιστώνει υπεύθυνη συμπεριφορά προκειμένου να διασφαλίσει την θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και να πάρουμε τα απαραίτητα χρήματα. Ένα άλλο κομμάτι όμως στο οποίο περιλαμβάνονται και δικοί του ψηφοφόροι αντιμετωπίζει την ίδια στροφή ως υποστολή της αντιμνημονιακή σημαίας και υποχώρηση στρατηγικού τύπου. Ακόμη και εκείνοι όμως του αναγνωρίζουν την άρνηση να βάλλει την υπογραφή που του ζήτησαν: επιτέλους βρέθηκε ένας πολιτικός να πει ένα έστω μικρό όχι στους Ευρωπαίους.
protothema
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου