Πέθανε ο Θανάσης Βέγγος. Αντίο, καλέ μας άνθρωπε!

Σε ηλικία 84 ετών πέθανε σήμερα το πρωί ο αγαπημένος Έλληνας κωμικός Θανάσης Βέγγος, μετά από πολλές περιπέτειες με την υγεία του.

Ο Θ. Βέγγος άφησε την τελευταία του πνοή ............


στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός», όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες.

Παρά την φήμη του και το γεγονός ότι δημοσιογράφοι και κάμερες τον πολιορκούσαν στενά τα τελευταία χρόνια, ο Θανάσης Βέγγος έφυγε από τη ζωή διακριτικά έτσι όπως έζησε.

Απέφευγε τις συνεντεύξεις και στις λιγοστές δημόσιες εμφανίσεις του οι δημοσιογράφοι κρέμονταν από τα χείλη του κυριολεκτικά.

Άριστος οικογενειάρχης, καλός επαγγελματίας, καλός συνάδελφος αφοσιώθηκε με λατρεία στον κινηματογράφο αγνοώντας σχεδόν την μικρή οθόνη, την οποία τίμησε με την παρουσία του ελάχιστες φορές.

Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο τον Μάιο του 1927. Το 1948 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου έμεινε για δύο χρόνια. Εκεί γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο, γνωριμία που οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά το 1954 με την ταινία Μαγική Πόλις του σκηνοθέτη.

Στη συνέχεια έπαιξε μικρούς –αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους- σε σημαντικές ταινίες όπως Ο δράκος, Μανταλένα, ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή, ενώ παράλληλα εργάστηκε και ως φροντιστής στα πλατό.

Η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη οδηγεί στον σχηματισμό του αεικίνητου ήρωα που μέσα στα επόμενα χρόνια θα ενσάρκωνε τόσο καλά ο Θανάσης Βέγγος. Το κοινό τον αγαπά μέσα από τις ταινίες Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης και άλλες.

Ατάκες και διάλογοι που άφησαν εποχή
Του Δημήτρη Μανιάτη

Ατάκες του Θανάση Βέγγου που δεν ξεθώριασαν στην πατίνα του χρόνου και ανακαλούν μερικές απ’ τις ωραιότερες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου, της Finos Films και βέβαια του μεγάλου μας κωμικού.
«Καλέ μου άνθρωπε!»
(εμβληματική προσφώνηση του Θανάση Βέγγου)
-Μπορείτε να μου φτιάξετε καφέ;
-Καφέ; Μέχρι και πατσά νυκτός μπορώ να σας φτιάξω.
(«Ενας Βέγγος για όλες τις δουλειές» του Ντίνου Κατσουρίδη)
«Τι καρπαζώνεις, κύριος, μαζί τον έχουμε τον σβέρκο;»
(«Γαμπρός για κλάματα» του Κώστα Καραγιάννη)
«Γιατί δηλαδή, εμείς δεν έχουμε καρδιά, ξυπνητήρι έχουμε; Κι εμείς αγαπάμε. Ξέρεις τι προσόντα έχει η κοπέλα; Τρία διαμερίσματα, δύο οικόπεδα, μετρητά στην τράπεζα. Τα είπαμε προχθές, μου έκανε οικονομική εξομολόγηση».
(«Μην είδατε τον Παναή» του Ορέστη Λάσκου)
Πουλάει ένα φέρετρο: «Να προτιμήσετε αυτό. Δεν πουλάμε, διαφημίζουμε. Σκέτο μαόνι. Λουστραρισμένο στο χέρι. Για δείτε, αστράκια πετάει. Και με τζαμαρία. Το συνιστούν τριάντα οκτώ κατασκευαστές κοιμητηρίων. Κατεκυρώθη. Ωραία επιλογή! Θα το χαρεί ο μακαρίτης!».
(«Ο παλαβός κόσμος του Θανάση» του Ντίνου Κατσουρίδη)
Βέγγος: Εδώ τον είχα στο χέρι μου.
Νικολαΐδης: Κι ύστερα;
Βέγγος: Υστερα είχα το χέρι του εδώ, στο μάτι μου.
(«Θ-Β Φαλακρός Πράκτωρ» του Ντίνου Κατσουρίδη)
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα! Γρήγορα, κύριε φαρμακοποιέ μου!
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι ρε κυρά μου, τι τρέχει;
Μαίρη Μεταξά: Θα το χάσουμε το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Δηλαδή τι έχει το παλικάρι;
Μαίρη Μεταξά: Εχει πέσει μπρούμυτα! Δεν μπορεί να σαλέψει ούτε πόδια, ούτε χέρια, ούτε να ανοίξει τα μάτια του!
Θανάσης Βέγγος: Και παλικάρι το λες εσύ αυτό; Αμ, αν ήταν έτσι τα παλικάρια...
(«Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» του Αλέκου Σακελλάριου)
Στο καφενείο του Θρασύβουλα, η φιλοσοφία γνωρίζει δόξες!
Βέγγος: Κουνηθείς δεν κουνηθείς, ουδείς γλιτώνει το μοιραίο. «Η ζωή εισερχομένη από την πόρτα, ο θάνατος παραμονεύει στο παράθυρο».
Ηλιόπουλος: Α, δικό σου...
Βέγγος: Μάλιστα. Διότι, ότι και να κάνεις στη ζωή, όσο και να ζήσεις, θα 'ρθει μια μέρα ο καπετάν Μιχάλης και θα σου πει: «Μουσιού, για γκελ μπουρντά».
Ηλιόπουλος: Ποιος είναι ο καπετάν Μιχάλης;
Βέγγος: Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.
Ηλιόπουλος: Α, ωραία. Και μιλάει γαλλικά και τούρκικα;
Βέγγος: Μωρέ, ό,τι του γουστάρει μιλάει.
Ηλιόπουλος: Σωστά! Αρχάγγελος είναι, ό,τι θέλει κάνει.
Βέγγος: Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή είναι ο θάνατος!
Ηλιόπουλος: Βλέπω, μέλι στάζει η γλώσσα σου. Δε μου λες, εξοχικό κέντρο είναι εδώ ή γραφείο κηδειών;
(«Ο ατσίδας» του Γιάννη Δαλιανίδη)

Είπαν για εκείνον
* Μίκης Θεοδωράκης: «Ανεμος, έξω καρδιά».
* Νίκος Κούνδουρος: «Οι αιώνες γέννησαν τον Βέγγο, όπως οι αιώνες γέννησαν τον Καραγκιόζη».
* Ντίνος Κατσουρίδης: «Ο Θανάσης Βέγγος ήταν μοναδικός στους ρόλους τού μέσου φουκαρά Ελληνα, μοναδικός στο είδος του στον ελληνικό κινηματογράφο».
* Θόδωρος Αγγελόπουλος: «Σπάνια αυθεντικότητα».
* Παντελής Βούλγαρης: «Αγάπη. Με κρυμμένο μέσα του το αίσθημα της μοναξιάς, της θλίψης, της μελαγχολίας».
* Γιώργος Αρβανίτης: «Αδελφός».
* Γιώργος Λαζαρίδης: «Ο τυχερός μιας άτυχης εποχής».
* Πάνος Γλυκοφρύδης: «Σπάνιος, με μια υπέρβαση της καθημερινότητας».
* Αιμιλία Υψηλάντη: «Ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου».
* Γιάννης Σολδάτος: «Ο αρχαίος Ελλην ήταν ωραίος, αθλητικός, με νουν και σώμα υγιές, ο διαχρονικός Ελληνας είναι ωραίος σαν Ελληνας, σαν τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Αθανάσιο Διάκο, σαν τον Σίμωνα Μπολιβάρ. Ο Νεοέλληνας πώς είναι; Σαν τον Θανάση Βέγγο: σκονισμένος».
* Εφη Ροδίτη: «Αφηνε πίσω του τη μιζέρια, τη φτώχεια και έβγαζε πάνω του κάτι καθαρό, λαμπερό».
tanea