H Δημοτική Χορωδία Αργους Μ.Ο.Α. "ΟΙ ΔΑΝΑΟΙ" ψάλλουν τα εγκώμια

ΔΟΣ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ... ΞΕΝΟΝ

H Δημοτική Χορωδία Αργους Μ.Ο.Α. "ΟΙ ΔΑΝΑΟΙ" Θα ψάλλουν τα εγκώμια
της Μεγάλης εβδομάδας στον καθεδρικό ........


ναό του Αγίου Πέτρου Αργους ,όπως κάθε χρόνο την Μεγάλη Παρασκευή . Φέτος η δημοτική χορωδία των ΔΑΝΑΩΝ αποφάσισε να βιντεοσκόπηση τις τρεις στάσεις των εγκωμίων ώστε να μείνει σαν παρακαταθήκη η προσφορά τους στην πόλη του Αργους αλλά
και και σε όλη την Αργολίδα μιας και το έργο της χορωδίας στα κοινά
της πόλης, έχει μια ιστορία 50 χρόνων , η βιντεοσκόπηση και ηχογράφηση
της χορωδίας έγινε στον ιερό ναό του Γιου Νικολάου στο Αργος .Το
Βίντεο προλογίζει ο καθηγητής κοινωνιολόγος κ. Γιώργος Κόνδης και η
κα. Ντανια Διαμαντή ενώ για τα κείμενα έχει επιμεληθεί ο συγγραφεύς
Ναυπλιώτης κ Πάνος Λιαλιάτσης.Να σημειωθει πως το dvd θα προβληθεί την
Μεγάλη εβδομάδα στα τοπικά και περιφερειακά κανάλια της Πελοποννήσου.
ΔΟΣ ΜΟΙ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ... ΞΕΝΟΝ

Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας

και το καταπέτασμα του ναού διαρραγέν

τω του Σωτήρος θανάτω, ο Ιωσήφ θεασάμενος

προσήλθε των Πιλάτω και καθικετεύει λέγων:

"Δος μοι τούτον τον ξένον,

Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσω.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα:

Ω Υιέ και Θεέ μου, ει και τα σπλάχνα τριτρώσκομαι

και καρδίαν σπαράττομαι νεκρόν σε καθορώσα

αλλά τη ση αναστάσει θαρρούσα μεγαλύνω".

Και τούτοις τοις λόγοις δυσωπών τον Πιλάτον

ο ευσχήμων λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα,

ο και φόβω εν σινδόνι ενειλήσας και σμύρνη,

κατέθετο εν τάφω τον παρέχοντα πάσι

ζωήν αιώνοιν και το μέγα έλεος.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΔΩΣ' ΜΟΥ, ΠΙΛΑΤΕ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΝΟ ...

Όταν ο Ιωσήφ παρατήρησε ότι η ήλιος έκρυψε τις ακτίνες του

και σκίστηκε το παραπέτασμα του ναού

εξαιτίας του θανάτου του Σωτήρα (Λκ. Κγ΄ 45),

προσήλθε στον Πιλάτο (Λκ.κγ 58)

και τον θερμοπαρακαλούσε

με αυτά τα λόγια:

Δωσ' μου (Πιλάτε) Αυτόν τον Ξένο

ο Οποίος από βρέφος ακόμη

ως ξένος που ήταν

ζούσε σαν ξένος στον κόσμο.

Δωσ' μου Αυτόν τον Ξένο, τον Οποίο οι ομοεθνείς Του

από μίσος Τον θανατώνουν σαν να ήταν ξένος.

Δωσ' μου Αυτόν τον Ξένο, Του Οποίου ο παράξενος

θάνατος μου δημιουργεί έκπληξη.

Δωσ' μου Αυτόν τον Ξένο, ο Οποίος γνωρίζει να φιλοξενεί

τους φτωχούς και τους ξένους.

Δωσ' μου Αυτόν τον Ξένο, τον Οποίο οι Εβραίοι από φθόνο

-θανάτωσαν- και τον αποξένωσαν από τον κόσμο.

Δωσ' μου Αυτόν τον Ξένο, για να τον κρύψω στον τάφο,

γιατί ως ξένος που είναι δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του (Μτθ ή 20).

Δωσ' μου Αυτόν τον Ξένο, του Οποίου η Μητέρα,

όταν τον είδε νεκρό έλεγε μεγαλόφωνα: Γιε και Θεέ μου, αν και ο πόνος
μου πληγώνει τα

σπλάχνα και μου κατακόβει την καρδιά επειδή σε βλέπω νεκρό, όμως

Σε δοξάζω πολύ παίρνοντας θάρρος από την πίστη στην Ανάστασή σου.

Και μ' αυτά τα λόγια θερμοπαρακαλώντας τον Πιλάτο ο ευγενής (Ιωσήφ)
παίρνει το Σώμα του Σωτήρα, το οποίο με φόβο, αφού το τύλιξε σε
σεντόνι και άλειψε με σμύρνα, το τοποθέτησε στον τάφο.
Τοποθέτησε σωματικά στον τάφο ως νεκρό Αυτόν που δίνει σε όλους ζωή
και μέγα έλεος.


ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο Ιησούς ως Ξένος

Του Πάνου Λιαλιάτση

Κατά την έξοδο του Επιταφίου, τη Μεγάλη Παρασκευή, ψαλλόταν άλλοτε
ένα τροπάριο που είναι γνωστό με τον τίτλο "δος μοι τούτον τον ξένον"
- από τη συχνή επανάληψη της φράσεως αυτής. Είναι ένα ωραιότατο
ιδιόμελον το οποίο σπάνια ψάλλεται σήμερα. Γι' αυτό μόνο σε μερικά
λειτουργικά βιβλία καταχωρείται.
Παρουσιάζει τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας να ζητεί επίμονα από τον
Πιλάτο το σώμα του Ιησού: "Δος μοι τούτον τον Ξένον τον εκ βρέφους ως
Ξένον ξενωθέντα εν κόσμω. Δος μοι τούτον τον Ξένον, ον ομόφυλοι
μισούντες θανατούσιν ως Ξένον. Δος μοι τούτον τον Ξένον, ον ξενίζομαι
βλέπειν του θανάτου τον Ξένον. Δος μοι τούτον τον Ξένον, όστις οίδε
ξενίζειν τους πτωχούς τε και ξένους. Δος μοι τούτον τον Ξένον, ον
Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω. Δος μοι τούτον τον Ξένον, ίνα κρύψω
εν τάφω, ος ως Ξένος ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη."(...)
Οι στίχοι αυτοί είναι εμπνευσμένοι από το 25ο κεφάλαιο του κατά
Ματθαίον Ευαγγελίου, που αποτελεί το βασικό κριτήριο της σωτηρίας:
"Ξένος ήμην και ου συνηγάγετέ με, γυμνός και ου περιεβάλετέ με,
ασθενής και εν φυλακή και ουκ επεσκέψασθέ με" (στ. 43). Το τροπάριο
αυτό αποδίδεται στο βυζαντινό λόγιο και διπλωμάτη Γεώργιο Ακροπολίτη
(1217-1282), ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αυτοκρατορία της
Νικαίας κατά τον κρίσιμο 13ο αιώνα.
Τούτη η προσωνυμία, του Ξένου, υποκρύπτεται και στον πρόλογο του
τετάρτου Ευαγγελίου, όπου ο Ιησούς ταυτίζεται με τον προαιώνιο Λόγο:
"Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο
Λόγος. Εν τω κόσμω ην, και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω, εις τα ίδια ήλθε,
και οι ίδιοι (οι αδελφοί του, οι μαθητές του, οι συμπατριώτες του)
αυτόν ου παρέλαβον. (...) Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν
ημίν".
Η Παράδοση αναφέρει ότι το τέταρτο Ευαγγέλιο βασίζεται στην
Ιωάννειο θεολογία. Ο ηγαπημένος μαθητής Ιωάννης δίδαξε στην Εφεσο,
όπου κατέφυγε με την Παναγία Μητέρα του Ιησού, την οποία "έλαβεν εις
τα ίδια". Φαίνεται πως το Ευαγγέλιο αυτό εγράφη στην Εφεσο, όπου
υπήρχε ζωντανή η παράδοση του Λόγου του "σκοτεινού φιλοσόφου"
Ηρακλείτου. Εδώ, λοιπόν, έγινε, για πρώτη φορά η γόνιμη συνάντηση του
ελληνικού και του χριστιανικού πνεύματος, γεγονός που έδωσε το έναυσμα
για την οικουμενική διάδοση του ευαγγελικού μηνύματος.
Ο ίδιος ο Ιησούς παρεπονείτο συχνά ότι "οι απώλεκες φωλεούς έχουσι
και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε υιός του ανθρώπου ουκ
έχει πού την κεφαλή κλίνη" (Ματθ. η' 20). Τούτη η ευαγγελική εμπειρία
διήκει σε όλους τους χριστιανικούς αιώνες, ότι δηλ. ο Ιησούς
παρανοήθηκε και όσο ζούσε και μετά την Ανάστασή Του. Ο Βλ. Πασκάλ
έγραψε στις περίφημες "Σκέψεις" του: "Ο Ιησούς Χριστός δεν βρήκε
ανάπαυση πάνω στη γη παρά μόνο στον Τάφο".
Γράφει στις μέρες μας ένας ελάσσων ποιητής, υπομνηματίζοντας το
χωρίο, Ιω. α' 10 ("και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω"): "Οι μουσοτραφείς
ιεροδιδάσκαλοι Σε απέρριψαν/ διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους/ για τη
μοντέρνα γραφή Σου./ Μα τα βασανισμένα απ' την αγρύπνια πλήθη/ Σ'
αναγνώρισαν αμέσως ως ποιητή/ ερχόμενο απ' τις στράτες της θλίψης και
της δύναμης./ Εγραψες τους στίχους Σου/ πάνω στην καυτή άμμο της
ερημιάς/ σιωπών/ και οι ιεροδιδάσκαλοι έφυγαν μουρμουρίζοντας./ Μα η
σιωπή Σου έντυσε τη γύμνια της κυνηγημένης/ -απροσδόκητη η στολή η
πρώτη./ Χάραξες τους στίχους Σου/ κόκκινους της φωτιάς/ πάνω στο ξύλο
της ατιμίας/ κι έμειναν έκτοτε ανεξίτηλοι/ απ' τα πανωγράμματα της
ανιαρής σοφίας μας./ Κοίταξες τη Μαρία μόνο μια στιγμή/ κι εκείνη
απολησμόνησε τα στιχάκια/ που της έγραφαν στη σάρκα και στους τοίχους
της/ οι στιχοπλόκοι εραστές της. Η ποίηση την έρριξε στα τρίστρατα/
του τίκτοντος Λόγου".
Ο Ιησούς βαδίζει αργά στο χρόνο και συναντάει κάθε ψυχή, που τη
βασάνισε ο πόνος και η θλίψη. Περίμενε την απάντηση του ουρανού ως το
τέλος και ανέκραξε πάνω στο Σταυρό: "Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με
εγκατέλιπες;" "Ο κενός τάφος, μετά τρεις ημέρες, έφερε στον κόσμο την
αναπνοή της Ελπίδας, η οποία "ου καταισχύνει". Θα παραμένει η Ελπίδα
ως τα στερνά του κόσμου και θα παρηγορεί μόνο τους "κοπιώντας και
πεφορτισμένους", όσους δηλ. η αγρύπνια της ψυχής τους Τον είδε σαν τον
μοναδικό Αδελφό και όχι σαν τον Ξένο, όπως Τον βλέπουν, πάντοτε, οι
χορτάτοι και οι ευτυχισμένοι.

Μ.Ο.Α. "ΟΙ ΔΑΝΑΟΙ"

Soprani

Αρματά Φούλη
Γιαννάκη Ελένη
Ζαβαλιέρη Βούλα
Ζευκιλή Χριστίνα
Καταραχιά Πόπη
Μαλτέζου-Λαζοπούλου Μαρία
Μέλλου Κική
Παναγιωτοπούλου Δήμητρα
Φραντζίδου Ξανθή
Φαράντου Τασία

Alti

Δημητρίου Γιούλα
Ηλιοπούλου Ουρανία
Ζαρακά Πέπη
Καφετζή Ελένη
Λάγιου Χρύσα
Πολυχρονοπούλου Μαίρη
Ρούσσου Ντίνα
Χατζάρα Ελένη

Tenori

Κωστοπούλου Γωγώ
Καρυάμης Δημήτριος
Καρυάμης Αθανάσιος
Ντανάκα Σοφία
Λάγιου Σούλα
Ουλή Ρούλα
Ρέντας Φώτης
Σταθοπούλου Ρούλα

Bassi

Γιαννόπουλος Δημήτριος
Γρηγορίου Πάρης
Δανουκάρας Γεώργιος
Ηλιόπουλος Μανώλης
Θωμόπουλος Θεοδόσης
Μάϊδας Σπύρος
Πολυχρονόπουλος Δημήτριος
Τσαλδάρης Χρήστος
Τσεμπεράς Ηλίας
Χασάπης Σπύρος

Εκκλησιαστικό όργανο: Τατιάνα Θεοδωροπούλου
Εναρμόνιση και Διεύθυνση: Μάνος Διαμαντής