Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr
Τελικά βρέθηκε μια «λύση καταστολής» για να συνεχιστούν οι παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης της Πλάκας, μετά την επιδρομή των χουλιγκάνων την περασμένη εβδομάδα. Η παράσταση -με τον ασεβή για κάποιους Ολυμπιακούς τίτλο «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ»- θα φρουρείται από την αστυνομία. Φυσικά, δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο να βλέπεις μια παράσταση έχοντας τον αστυνομικό δίπλα, αλλά εδώ που φτάσαμε πρέπει να λέμε «πάλι καλά!». Διότι αν υπήρχε άσυλο και στους χώρους τέχνης, η παράσταση θα έπρεπε να κατεβεί. Η αστυνομία δεν θα είχε το δικαίωμα να παρέμβει σε έναν χώρο διακίνησης ιδεών και μπορεί στη θέση του να βλέπαμε κάποιο άλλο έργο, όπως π.χ. «Καταστρέφοντας με τον Θρύλο».
Ας μη γελιόμαστε. Αυτά που ζούμε δεν είναι περίεργα. Είναι η κορύφωση ενός αριστερού ανορθολογισμού που κατίσχυσε στην ελληνική κοινωνία και τώρα τα συμπτώματά του οξύνονται λόγω της κρίσης. Τα σπυριά της υποκρισίας ήταν ορατά και σε κάθε επίπεδο. Για παράδειγμα:..........
δεκαετίες τώρα η Αριστερά καταδίκαζε τις εορταστικές εκδηλώσεις των εθνικοφρόνων στον Γράμμο και το Βίτσι ως «γιορτές μίσους». Το ΚΚΕ τώρα ανεβαίνει στους ίδιους χώρους για να κάνει «γιορτές μνήμης του Δημοκρατικού Στρατού». Οταν το καλοκαίρι του 2002 κατεζητείτο ο κατηγορούμενος για 27 δολοφονίες, κ. Δημήτρης Κουφοντίνας, και η ΕΛ.ΑΣ. ζήτησε από τους Ελληνες πολίτες να συνδράμουν με πληροφορίες το έργο της, πολλοί κραύγασαν από τις αστικές εφημερίδες ότι «οδηγούμαστε σε μια κοινωνία χαφιέδων». Τώρα το κόμμα που δεν επιτρέπει ούτε τη λεκτική ανυπακοή στις αποφάσεις της ηγεσίας του κηρύσσει την έργω ανυπακοή στους νόμους. Και για να πούμε και του ΚΚΕ το δίκιο, αυτή η υποκρισία δεν περιορίστηκε στον χώρο της ισχνής Αριστεράς. Εδώ κοτζάμ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Κώστας Μαρκόπουλος, έχει γίνει δισυπόστατος. Οταν μπαίνει στην κατάληψη του υπουργείου Υγείας είναι γιατρός και όταν βγαίνει είναι στέλεχος της Ν.Δ.
Αυτή η υποκρισία έδωσε κάλυψη στη διάχυτη από παλιά παραβατικότητα. Οταν διακηρύσσεις ότι «νόμος είναι το δίκιο του τάδε», καθένας φτιάχνει τη φαντασιακή νομιμότητα στα μέτρα του. Κάθε παρανομία αποκτά ιδεολογική προβιά. Ακόμη και το παράνομο παρκάρισμα. Το ΚΚΕ κατήγγειλε τη δημοτική αστυνομία επειδή οι κλήσεις σε παραβάτες «αφαιμάσσουν τα λαϊκά εισοδήματα». Από την άλλη, η Κερατέα δεν είναι η πρώτη περιοχή που βράζει και έχει την ιδεολογική κάλυψη της παλαβής Αριστεράς. Σε οποιοδήποτε μεγάλο έργο -δημόσιο ή ιδιωτικό- αυτός o χώρος είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις συγκρούσεις. Είτε αυτές γίνονταν στην Ηλιούπολη για τον υποσταθμό της ΔΕΗ είτε στον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης που δεν ήθελαν το ραντάρ είτε για τα καλώδια υψηλής τάσης στη βόρεια Αττική κ.ά.
Δυστυχώς, πρέπει να γυρίσουμε στον θεμελιώδη κανόνα της κοινωνικής συμβίωσης. Πριν αποφασίσουμε τι θέλουμε, πρέπει να υπογράψουμε εκ νέου το κοινωνικό συμβόλαιο. Να κατανοήσουμε ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν είναι χαρτιά άνευ αντικρίσματος και ότι πρέπει να είναι στην πράξη σεβαστά απ’ όλους. Και μετά να τα συζητήσουμε και να τα αλλάξουμε με τις θεσμοθετημένες διαδικασίες.
Τελικά βρέθηκε μια «λύση καταστολής» για να συνεχιστούν οι παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης της Πλάκας, μετά την επιδρομή των χουλιγκάνων την περασμένη εβδομάδα. Η παράσταση -με τον ασεβή για κάποιους Ολυμπιακούς τίτλο «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ»- θα φρουρείται από την αστυνομία. Φυσικά, δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο να βλέπεις μια παράσταση έχοντας τον αστυνομικό δίπλα, αλλά εδώ που φτάσαμε πρέπει να λέμε «πάλι καλά!». Διότι αν υπήρχε άσυλο και στους χώρους τέχνης, η παράσταση θα έπρεπε να κατεβεί. Η αστυνομία δεν θα είχε το δικαίωμα να παρέμβει σε έναν χώρο διακίνησης ιδεών και μπορεί στη θέση του να βλέπαμε κάποιο άλλο έργο, όπως π.χ. «Καταστρέφοντας με τον Θρύλο».
Ας μη γελιόμαστε. Αυτά που ζούμε δεν είναι περίεργα. Είναι η κορύφωση ενός αριστερού ανορθολογισμού που κατίσχυσε στην ελληνική κοινωνία και τώρα τα συμπτώματά του οξύνονται λόγω της κρίσης. Τα σπυριά της υποκρισίας ήταν ορατά και σε κάθε επίπεδο. Για παράδειγμα:..........
δεκαετίες τώρα η Αριστερά καταδίκαζε τις εορταστικές εκδηλώσεις των εθνικοφρόνων στον Γράμμο και το Βίτσι ως «γιορτές μίσους». Το ΚΚΕ τώρα ανεβαίνει στους ίδιους χώρους για να κάνει «γιορτές μνήμης του Δημοκρατικού Στρατού». Οταν το καλοκαίρι του 2002 κατεζητείτο ο κατηγορούμενος για 27 δολοφονίες, κ. Δημήτρης Κουφοντίνας, και η ΕΛ.ΑΣ. ζήτησε από τους Ελληνες πολίτες να συνδράμουν με πληροφορίες το έργο της, πολλοί κραύγασαν από τις αστικές εφημερίδες ότι «οδηγούμαστε σε μια κοινωνία χαφιέδων». Τώρα το κόμμα που δεν επιτρέπει ούτε τη λεκτική ανυπακοή στις αποφάσεις της ηγεσίας του κηρύσσει την έργω ανυπακοή στους νόμους. Και για να πούμε και του ΚΚΕ το δίκιο, αυτή η υποκρισία δεν περιορίστηκε στον χώρο της ισχνής Αριστεράς. Εδώ κοτζάμ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Κώστας Μαρκόπουλος, έχει γίνει δισυπόστατος. Οταν μπαίνει στην κατάληψη του υπουργείου Υγείας είναι γιατρός και όταν βγαίνει είναι στέλεχος της Ν.Δ.
Αυτή η υποκρισία έδωσε κάλυψη στη διάχυτη από παλιά παραβατικότητα. Οταν διακηρύσσεις ότι «νόμος είναι το δίκιο του τάδε», καθένας φτιάχνει τη φαντασιακή νομιμότητα στα μέτρα του. Κάθε παρανομία αποκτά ιδεολογική προβιά. Ακόμη και το παράνομο παρκάρισμα. Το ΚΚΕ κατήγγειλε τη δημοτική αστυνομία επειδή οι κλήσεις σε παραβάτες «αφαιμάσσουν τα λαϊκά εισοδήματα». Από την άλλη, η Κερατέα δεν είναι η πρώτη περιοχή που βράζει και έχει την ιδεολογική κάλυψη της παλαβής Αριστεράς. Σε οποιοδήποτε μεγάλο έργο -δημόσιο ή ιδιωτικό- αυτός o χώρος είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις συγκρούσεις. Είτε αυτές γίνονταν στην Ηλιούπολη για τον υποσταθμό της ΔΕΗ είτε στον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης που δεν ήθελαν το ραντάρ είτε για τα καλώδια υψηλής τάσης στη βόρεια Αττική κ.ά.
Δυστυχώς, πρέπει να γυρίσουμε στον θεμελιώδη κανόνα της κοινωνικής συμβίωσης. Πριν αποφασίσουμε τι θέλουμε, πρέπει να υπογράψουμε εκ νέου το κοινωνικό συμβόλαιο. Να κατανοήσουμε ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν είναι χαρτιά άνευ αντικρίσματος και ότι πρέπει να είναι στην πράξη σεβαστά απ’ όλους. Και μετά να τα συζητήσουμε και να τα αλλάξουμε με τις θεσμοθετημένες διαδικασίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου