Δεν νομίζω να υπάρχει αυτό που ορισμένοι αποκαλούν «αιωνία Ελλάς» (υπό την έννοια του ότι μένει αμετάβλητη ανά τους αιώνες), είμαι βέβαιος, εντούτοις, ότι υπάρχει ο αιώνιος Ελλην. Συζητώντας τις προάλλες για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στην αδούλωτη Κερατέα, φίλος, ο οποίος χρημάτισε δήμαρχος σε μεγαλοαστικό προάστιο των Αθηνών, μου εξηγούσε τα προβλήματα που αντιμετώπισε, όταν, στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης της υπηρεσίας καθαριότητας του δήμου του, τοποθέτησε περισσότερους κάδους σκουπιδιών. Επί αρκετό χρονικό διάστημα, κάθε πρωί οι δημοτικοί υπάλληλοι έβρισκαν τους κάδους απομακρυσμένους από τις θέσεις τους, στα πιο απίθανα σημεία.
Κανένας δεν ήθελε τα σκουπίδια μπροστά στο δικό του σπίτι και ο καθένας μετακινούσε τον κάδο εκεί όπου ο ίδιος νόμιζε ότι έπρεπε να είναι η θέση του (μακριά από μένανε κι όπου θέλει ας είναι...). Για να αποκτήσει ιδία άποψη για το πρόβλημα, μια νύχτα ............
πήρε το αυτοκίνητό του και βγήκε περιπολία στους δρόμους. «Κατάλαβα τι είναι η Ελλάδα όταν είδα, π.χ., ανώτατο δικαστικό να ξεμυτίζει τα μεσάνυχτα από το σπίτι του, ντυμένος με robe de chambre και φουλάρι, για να σπρώξει τον κάδο έξω από το σπίτι του γείτονά του». Κατάλαβε. Ηταν όμως πολύ αργά πια. Είχε φθάσει σε ηλικία που δεν του επέτρεπε να αναζητήσει την τύχη του σε άλλη χώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου