Την Πέμπτη (θα αποδειχθεί στα .............
βραδινά δελτία ειδήσεων) η συζήτηση να μετατοπιστεί από το ζητούμενο, δηλαδή γιατί απεργούν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρηματίες, στο ποιός φταίει για τα επεισόδια που έγιναν. Θα εκτροχιαστεί σκοπίμως στο αν η προτροπή του κ. Αλαβάνου «μένουμε στο Σύνταγμα» ή «το Κάιρο έχει την πλατεία Ταχρίρ, η Αθήνα έχει την πλατεία Συντάγματος» συνέβαλε στο να γίνουν επεισόδια και κάπου εκεί, τα δελτία ειδήσεων θα κλείσουν με την πικρή αίσθηση στο στόμα των διαδηλωτών, ότι άλλο μήνυμα ήθελαν οι ίδιοι να στείλουν...
Είναι σαφές- όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις- ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, δεν συμφωνεί με τον κ. Αλαβάνο και τις προτροπές του. Δεν είναι όμως ο μόνος πολιτικός με τον οποίο διαφωνεί ο κόσμος. Αντιθέτως, το πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκει κανέναν πολιτικό με τον οποίο θα μπορούσε να συμφωνήσει.
Ο πρωθυπουργός ερωτάται για τις διαδηλώσεις και απαντά ότι «ο κόσμος δέχτηκε τα μέτρα, γιατί αναγνωρίζει ότι ήταν αναγκαίο να ληφθούν» . Έτσι ερμηνεύει τις αντιδράσεις, παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν 67-72 % του κόσμου να διαφωνεί με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Ο κ. Παπανδρέου το μετρά ως «αποδοχή»...
Ο πρόεδρος της ΝΔ - για να διαμορφώσει «ρεύμα νίκης» - εμμένει στην άποψη ότι η οικονομική του πρόταση βρίσκει αποδοχή από την κοινωνία, ενώ οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ένα ποσοστό ακόμη μεγαλύτερο από αυτό του ΠΑΣΟΚ (70-72%) αρνητικής «ψήφου» στη δυνατότητα του κόμματός του να διαχειριστεί επιτυχώς τις επιπτώσεις της κρίσης. Ο κ. Σαμαράς βλέπει μόνο ότι μικραίνει η «ψαλίδα» με το ΠΑΣΟΚ και το μετρά ως «δυναμική»...
Δεν αναφερόμαστε στα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, γιατί είναι σαφές (ακόμη και για το ΚΚΕ ή τον ΛΑΟΣ που κερδίζουν από την δυσαρέσκεια ) ότι ο κόσμος δεν τους μετρά στην «επόμενη ημέρα» των εξελίξεων και ας διατείνεται περί του αντιθέτου κ. Καρατζαφέρης. Από τα μικρότερα κόμματα, οι εκπρόσωποί τους δηλώνουν «βέβαιοι» ότι μπαίνουν στη Βουλή, παρ΄ ότι άλλα δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Οι ίδιοι βλέπουν «δυναμική νίκης», διότι αυτό κρατά τις ηγεσίες - ως φυσικά πρόσωπα - στην εξουσία και τα κόμματα στο προσκήνιο...
Όμως ο κόσμος δεν βρίσκεται μόνο σε απόγνωση γιατί τον τσάκισε η οικονομική κρίση. Βρίσκεται σε ακόμη μεγαλύτερη απόγνωση, διότι δεν βρίσκει καθόλου πειστικές τις αντι-προτάσεις εξόδου από την κρίση. Ακούει ότι το «κούρεμα» του χρέους με την επαναγορά ομολόγων είναι θετικό για την οικονομία και εκεί που πάει να το πιστέψει, μαθαίνει ότι αυτό θα σήμαινε τεράστια οικονομική αιμορραγία για τα ασφαλιστικά ταμεία που κρατούν τίτλους του δημοσίου ύψους 75 δις. ευρώ. Ακούει τον Παπακωνσταντίνου να λέει ότι φως διαφαίνεται στην άκρη του τούνελ (και επιθυμεί διακαώς να τον πιστέψει) και αμέσως μετά ακούει από έγκυρα διεθνή χείλη, ότι δεν τη γλιτώνουμε την πτώχευση και ότι τα πολύ χειρότερα έρχονται. Συμφωνεί με τον Παπανδρέου ότι πρέπει να τελειώνουμε με το κράτος διαφθοράς και να σπάσουν τα αποστήματα που όλοι πίστευαν ότι δεν αλλάζουν με τίποτε. Ύστερα βλέπει ότι επικοινωνιακά αυτό οδηγεί στο να φάνε τις σάρκες τους μεταξύ τους οι «προνομιούχες» και μη πρ ονομιούχες ομάδες εργαζομένων, να ψηφισθούν τα αντεργατικά νομοσχέδια, για να έρθουν από το Κατάρ ή την Γαλλία, να μας ιδιωτικοποιήσουν με πολύ πιο μικρό κόστος λειτουργίας και αισθάνεται πραγματικά προδομένος. Γιατί δεν πιστεύει τους άλλους, αλλά δεν μπορεί να εμπιστευθεί ούτε αυτούς...
Και στο τέλος, για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι. Και ο κόσμος λέει «ουφ! ευτυχώς που δεν υπάρχουν σήμερα ειδήσεις». Δεν φταίνε δηλαδή το κεφάλαιο, η Μέρκελ, οι τράπεζες, η κυβέρνηση, οι διεφθαρμένοι σε όλους τους τομείς, φταίνε αυτοί που μας μεταφέρουν τα ανομήματα των άλλων και μας χαλούν τα κέφια...
Εάν δεν θέλει ενημέρωση ο κόσμος, ας διαβάσει ένα βιβλίο: Τα είπε όλα για το τραπεζικό σύστημα με τα «Ληξηπρόθεσμα δάνεια» ο άπαιχτος ο Π. Μάρκαρης (που επιβεβαιώθηκε από τους «δεν πληρώνω» οφειλέτες που ξεπέρασαν το Σεπτέμβρη το 10% επί του συνόλου ) και τα αποκωδικοποίησε όλα για τα κόμματα ο Θ. Καρτερός με τον «σύντροφο Πολύφημο». Και ενημέρωση και πολιτική και λογοτεχνία. Να «ξεστραβωθεί» και να μη του φταίνε για όλα οι δημοσιογράφοι (χωρίς να θέλω να ισχυριστώ ότι κάποιοι συνάδελφοι και μέσα είναι άμοιροι ευθυνών).
Αθανασία Μπαξεβάνη
http://www.eklogika.gr/blog/84
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου