Του Παντελη Μπουκαλα
«Τα γραπτά μένουν». Ετσι λέγαμε τον καιρό των εφημερίδων, όταν συλλαμβάναμε τους πολιτικούς ασυνεπείς, κραυγαλέα ψευδόμενους, επαγγελματικά διχασμένους ανάμεσα στον προεκλογικό εαυτό τους και τον μετεκλογικό. Και επισείαμε τα γραπτά τεκμήρια με την ψευδαίσθηση ότι θα τους προκαλέσουμε τύψεις, θα τους υποχρεώσουμε να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Στην εποχή της τηλεόρασης αρχίσαμε να λέμε ότι και τα βίντεο μένουν, μάλιστα οι ψευδαισθήσεις μας ενισχύθηκαν, ευλόγως: Για τη γραπτή απόδοση των λεγομένων του θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι τον παρακούσαμε και τον παρερμηνεύσαμε· αλλά το βίντεο, έτσι ελπίζαμε, θα ήταν ένα όπλο κατά της διγλωσσίας, μια αμάχητη μέθοδος αποκάλυψης. Κι ύστερα ήρθε το Διαδίκτυο, οι ιστοσελίδες και οι ιστότοποι. Και πια είπαμε ότι και οι ιστοσελίδες μένουν, αιωνίως μάλιστα, και με το επιπλέον γνώρισμα ότι είναι εύκολα προσπελάσιμες στους πάντες, δεν είναι ............
αρχεία εφημερίδων που η αναδίφησή τους θέλει τον χρόνο και τον κόπο της. Με φουντωμένες τις αυταπάτες, πιστέψαμε ότι ο πολιτικός λόγος θα γίνει πολύ πιο προσεκτικός και μετρημένος, ώστε να μην αυτοπροδίδεται, να μην αυτοπροσφέρεται βορά στον καγχασμό και τη χλεύη.
Εύκολα όμως μπορεί να ελέγξει οποιοσδήποτε πόσο ανερμάτιστες ήταν οι ελπίδες αυτές και ποιο χάσμα βαθύ χωρίζει το προεκλογικό ΠΑΣΟΚ από το κυβερνών. Στο οικονομικό πεδίο, στο πολιτικό, στο οικολογικό. Αλλά και στο μεταναστευτικό, όπου η διολίσθηση από τον αριστερόφωνο ουμανισμό στον κυνικό πραγματισμό υπήρξε ραγδαία. Πληκτρολογεί κανείς στον υπολογιστή του http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document κτλ., εισέρχεται στον «προσωπικό κόμβο» του πρωθυπουργού και διαβάζει: «Οφείλουμε να σεβαστούμε ένα αξίωμα, ότι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αντιμετώπισή μας οφείλει να έχει ως σημείο εκκίνησης το δεδομένο ότι βλέπουμε τον κάθε άνθρωπο ισότιμα. Συναναστρεφόμαστε κάθε άνθρωπο ως πολίτη του κόσμου και θέλουμε να έχει τα ίδια δικαιώματα, του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στην ειρηνική συμβίωση, στον σεβασμό, στην αξιοπρέπεια, στην ανθρωπιά. [...] Η άποψη ότι «οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα αλλά έχουν προβλήματα» αποτυπώνει μια πραγματικότητα, όσες βελτιώσεις και αν έχουν εφαρμοστεί και υλοποιηθεί. Υπάρχουν σημαντικά πρακτικά και θεσμικά προβλήματα και υπάρχουν και προβλήματα αντίληψης, νοοτροπίας, υποδοχής και αποδοχής. Το καλύτερο που θα συνέβαλε στο να σταματήσει αυτή η εικόνα, ήταν η ένταξη των μεταναστών».
Αυτά κι άλλα ανάλογα έγραφε ο κ. Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2008, όταν δεκαπέντε μετανάστες είχαν κηρύξει απεργία πείνας στα Χανιά. Τώρα απεργούν τριακόσιοι – και κινδυνεύουν. Αλλά ο πρωθυπουργός προτιμά να μιλάει διά στόματος Ραγκούση (που ανακάλεσε ώς και την άδεια παραμονής των 15 των Χανίων) ή Λοβέρδου, που σαν λοιμωξιολόγoς -εξουσιολόγος χαρακτηρίζει τους απεργούς «βόμβα λοιμώξεων». Στην ιστοσελίδα του κ. Παπανδρέου ουδέν σχετικό αναγράφεται.
kathimerini
«Τα γραπτά μένουν». Ετσι λέγαμε τον καιρό των εφημερίδων, όταν συλλαμβάναμε τους πολιτικούς ασυνεπείς, κραυγαλέα ψευδόμενους, επαγγελματικά διχασμένους ανάμεσα στον προεκλογικό εαυτό τους και τον μετεκλογικό. Και επισείαμε τα γραπτά τεκμήρια με την ψευδαίσθηση ότι θα τους προκαλέσουμε τύψεις, θα τους υποχρεώσουμε να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Στην εποχή της τηλεόρασης αρχίσαμε να λέμε ότι και τα βίντεο μένουν, μάλιστα οι ψευδαισθήσεις μας ενισχύθηκαν, ευλόγως: Για τη γραπτή απόδοση των λεγομένων του θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι τον παρακούσαμε και τον παρερμηνεύσαμε· αλλά το βίντεο, έτσι ελπίζαμε, θα ήταν ένα όπλο κατά της διγλωσσίας, μια αμάχητη μέθοδος αποκάλυψης. Κι ύστερα ήρθε το Διαδίκτυο, οι ιστοσελίδες και οι ιστότοποι. Και πια είπαμε ότι και οι ιστοσελίδες μένουν, αιωνίως μάλιστα, και με το επιπλέον γνώρισμα ότι είναι εύκολα προσπελάσιμες στους πάντες, δεν είναι ............
αρχεία εφημερίδων που η αναδίφησή τους θέλει τον χρόνο και τον κόπο της. Με φουντωμένες τις αυταπάτες, πιστέψαμε ότι ο πολιτικός λόγος θα γίνει πολύ πιο προσεκτικός και μετρημένος, ώστε να μην αυτοπροδίδεται, να μην αυτοπροσφέρεται βορά στον καγχασμό και τη χλεύη.
Εύκολα όμως μπορεί να ελέγξει οποιοσδήποτε πόσο ανερμάτιστες ήταν οι ελπίδες αυτές και ποιο χάσμα βαθύ χωρίζει το προεκλογικό ΠΑΣΟΚ από το κυβερνών. Στο οικονομικό πεδίο, στο πολιτικό, στο οικολογικό. Αλλά και στο μεταναστευτικό, όπου η διολίσθηση από τον αριστερόφωνο ουμανισμό στον κυνικό πραγματισμό υπήρξε ραγδαία. Πληκτρολογεί κανείς στον υπολογιστή του http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document κτλ., εισέρχεται στον «προσωπικό κόμβο» του πρωθυπουργού και διαβάζει: «Οφείλουμε να σεβαστούμε ένα αξίωμα, ότι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αντιμετώπισή μας οφείλει να έχει ως σημείο εκκίνησης το δεδομένο ότι βλέπουμε τον κάθε άνθρωπο ισότιμα. Συναναστρεφόμαστε κάθε άνθρωπο ως πολίτη του κόσμου και θέλουμε να έχει τα ίδια δικαιώματα, του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στην ειρηνική συμβίωση, στον σεβασμό, στην αξιοπρέπεια, στην ανθρωπιά. [...] Η άποψη ότι «οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα αλλά έχουν προβλήματα» αποτυπώνει μια πραγματικότητα, όσες βελτιώσεις και αν έχουν εφαρμοστεί και υλοποιηθεί. Υπάρχουν σημαντικά πρακτικά και θεσμικά προβλήματα και υπάρχουν και προβλήματα αντίληψης, νοοτροπίας, υποδοχής και αποδοχής. Το καλύτερο που θα συνέβαλε στο να σταματήσει αυτή η εικόνα, ήταν η ένταξη των μεταναστών».
Αυτά κι άλλα ανάλογα έγραφε ο κ. Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2008, όταν δεκαπέντε μετανάστες είχαν κηρύξει απεργία πείνας στα Χανιά. Τώρα απεργούν τριακόσιοι – και κινδυνεύουν. Αλλά ο πρωθυπουργός προτιμά να μιλάει διά στόματος Ραγκούση (που ανακάλεσε ώς και την άδεια παραμονής των 15 των Χανίων) ή Λοβέρδου, που σαν λοιμωξιολόγoς -εξουσιολόγος χαρακτηρίζει τους απεργούς «βόμβα λοιμώξεων». Στην ιστοσελίδα του κ. Παπανδρέου ουδέν σχετικό αναγράφεται.
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου