Πρόσφατα, κυβερνητικοί αξιωματούχοι είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν ανοιχτά με εκπροσώπους μεγάλων εταιρειών στον χώρο της κρουαζιέρας. Ολοι δήλωσαν μεγάλο ενδιαφέρον για να επενδύσουν στην Ελλάδα και να την καταστήσουν βασικό κόμβο για τα πλοία τους. Οι Ελληνες αξιωματούχοι τους ρώτησαν αν είναι ικανοποιημένοι με τη νέα νομοθεσία για το καμποτάζ, από το νέο θεσμικό πλαίσιο για μεγάλες επενδύσεις κ. λπ. Ξέρετε τι τους απάντησαν; Πως μπορούν να ζήσουν με τον νόμο για το καμποτάζ, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ ανελαστικός και βάζει εμπόδια που δεν συναντώνται σε άλλες χώρες. Εκείνο όμως που τους απασχολεί περισσότερο απ’ όλα είναι το πόσο συχνά κλείνουν τα λιμάνια από απεργίες, μπλόκα κ. ά. συναφείς ενέργειες. «Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι ...........
τα πλοία μας θα μπορούν να δέσουν στον προορισμό τους όπως έχει προγραμματισθεί και πως οι πελάτες μας θα μπορούν να επισκεφθούν τα αξιοθέατα για τα οποία έχουν πληρώσει πάρα πολλά χρήματα», εξήγησαν οι εκπρόσωποι των ξένων εταιρειών και συμπλήρωσαν: «Πληρώνουμε πολύ ακριβά και σε χρήμα και σε φήμη κάθε φορά που για κάποιο λόγο δεν μπορούμε να εκτελέσουμε το πρόγραμμά μας».
Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Προφανώς δεν λύνεται και γι’ αυτό θα πληρώνουμε το κόστος μιας μικρής μειοψηφίας που ενίοτε φέρεται με εκβιαστικό τρόπο. Δεν μιλάμε ασφαλώς για τις μεγάλες απεργίες που έχουν να κάνουν με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό ή στα εργασιακά. Αυτές συμβαίνουν παντού, και στο Παρίσι και στη Ρώμη. Τα μπλόκα όμως, στο λιμάνι το κλείσιμο των αρχαιολογικών χώρων με κάθε ευκαιρία δεν αποτελούν ρουτίνα σε καμιά χώρα.
Η κοινωνία έχει κάνει τους υπολογισμούς της και έχει βγάλει τα συμπεράσματά της. Καταλαβαίνει πια ότι όταν τα κρουαζιερόπλοια δεν έρχονται στην Ελλάδα, τα διαφυγόντα κέρδη είναι τεράστια για τα ξενοδοχεία, τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τους οδηγούς πούλμαν που θα τους μεταφέρουν, πάρα πολύ κόσμο. Καταλαβαίνει ταυτόχρονα ότι αυτοί που κλείνουν το λιμάνι κάθε τόσο δεν έχουν τίποτα να χάσουν από τη ζημία των υπολοίπων. Αντιθέτως, προσδοκούν σε πολιτικά και συνδικαλιστικά οφέλη από την αύξηση της ανεργίας. Κάποια στιγμή, όμως, η μεγάλη πλειοψηφία που θέλει την προκοπή και τη δημιουργία, θα πρέπει να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στη μοναδική μας πραγματική «βιομηχανία» να πάρει τα πάνω της. Δεν είναι δυνατόν η μιζέρια και οι εκβιασμοί ελαχίστων να βάζουν κάθε τόσο τη χώρα σε μια καραντίνα γιατί «έτσι γουστάρουν» κάποιοι. Προς το παρόν κανείς πολιτικός δεν θέλει ή δεν μπορεί να εγγυηθεί τις ιδεατές συνθήκες ούτε για τις εταιρείες κρουαζιέρας ούτε για οιονδήποτε άλλον επενδυτή. Είναι όμως κρίμα να ξέρεις πώς θα μπορούσε να είναι αυτός ο τόπος, αλλά ταυτόχρονα να νιώθεις πόσο δύσκολο είναι να φθάσει εκεί.
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου