Aκήρυχτος πόλεμος

Του Σωκρατη Tσιχλια

Aυτό που έχει συμβεί στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο, με πολιτικούς και όχι λογιστικούς όρους, είναι πολύ απλό. Καθώς η κυβέρνηση αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να υποχρεώσει όσους κατέχουν τον πλούτο και ιδιαίτερα τους κρατικοδίαιτους εγχώριους «καπιταλιστές» να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού, καταφεύγει στο πανάρχαιο κόλπο: τον χρεώνει στους πλέον αδύναμους. Το Μνημόνιο και οι όροι των δανειστών εξοντώνουν τα πολύ χαμηλά και τα μικρομεσαία στρώματα, οδηγώντας εκατομμύρια Ελληνες στην ανέχεια, τη φτώχεια και την ανεργία. Την ίδια ώρα συνταράσσεται συθέμελα η μεσαία τάξη των «νοικοκύρηδων», που παραδοσιακά αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της πατρίδας μας, απασχολώντας τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων.

Δημοσιολογούντες ελαφρών ηθών και καθηγητές εργαστηρίου ξεκίνησαν παράλληλα με το ξερίζωμα του κοινωνικού κράτους μια εκστρατεία εναντίον της εργασίας: οι εργαζόμενοι κάθε είδους, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι υπάλληλοι και υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, αλλά και αυτοί του...........


ιδιωτικού τομέα, έριξαν το καράβι στην ξέρα. Αυτοί ευθύνονται για τη χρεοκοπία, αυτοί και το μεγάλο κόστος τους. Πατώντας σε υπαρκτές στρεβλώσεις που πάντως δημιούργησε η πολιτική εξουσία, έχουν εδώ και μήνες ξεκινήσει μια προπαγάνδα που υποδαυλίζει έναν για την ώρα ακήρυχτο πόλεμο, ανάμεσα στην εργασία και τις επιχειρήσεις, την κοινωνία και τις ελίτ που την κυβερνούν. Οι θιασώτες και προπαγανδιστές αυτής της χοντροκομμένης και μεροληπτικής ανάλυσης αποσιωπούν άλλες πικρές αλήθειες του κλεπτοκρατικού, κρατικοδίαιτου τρόπου ανάπτυξης που μας χρεοκόπησε. Προσφέρουν εν τέλει τις αντίθετες υπηρεσίες από αυτές που ελπίζουν.

Τα φαινόμενα οχλοκρατίας που πυροδοτούν η τυφλή οργή και το μίσος έκαναν ήδη την εμφάνισή τους στους δρόμους και στα γήπεδα... Οι αερολογίες των κυβερνητικών βουλευτών που... αντιστέκονται στον προϋπολογισμό, αντί να καταπραΰνουν, εξοργίζουν περισσότερο. Αν υπάρχουν σώφρονες ανάμεσα σε όσους εξουσιάζουν, αντί να ενοχοποιούν τους πολίτες, οφείλουν ταχύτατα να προσθέσουν στη συνταγή σωτηρίας της χώρας εμπράκτως δικαιοσύνη και ελπίδα. Αλλιώς, ας φύγουν από τώρα από τη χώρα.
Του Σωκρατη Tσιχλια
Aυτό που έχει συμβεί στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο, με πολιτικούς και όχι λογιστικούς όρους, είναι πολύ απλό. Καθώς η κυβέρνηση αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να υποχρεώσει όσους κατέχουν τον πλούτο και ιδιαίτερα τους κρατικοδίαιτους εγχώριους «καπιταλιστές» να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού, καταφεύγει στο πανάρχαιο κόλπο: τον χρεώνει στους πλέον αδύναμους. Το Μνημόνιο και οι όροι των δανειστών εξοντώνουν τα πολύ χαμηλά και τα μικρομεσαία στρώματα, οδηγώντας εκατομμύρια Ελληνες στην ανέχεια, τη φτώχεια και την ανεργία. Την ίδια ώρα συνταράσσεται συθέμελα η μεσαία τάξη των «νοικοκύρηδων», που παραδοσιακά αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της πατρίδας μας, απασχολώντας τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων.
Δημοσιολογούντες ελαφρών ηθών και καθηγητές εργαστηρίου ξεκίνησαν παράλληλα με το ξερίζωμα του κοινωνικού κράτους μια εκστρατεία εναντίον της εργασίας: οι εργαζόμενοι κάθε είδους, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι υπάλληλοι και υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, αλλά και αυτοί του ιδιωτικού τομέα, έριξαν το καράβι στην ξέρα. Αυτοί ευθύνονται για τη χρεοκοπία, αυτοί και το μεγάλο κόστος τους. Πατώντας σε υπαρκτές στρεβλώσεις που πάντως δημιούργησε η πολιτική εξουσία, έχουν εδώ και μήνες ξεκινήσει μια προπαγάνδα που υποδαυλίζει έναν για την ώρα ακήρυχτο πόλεμο, ανάμεσα στην εργασία και τις επιχειρήσεις, την κοινωνία και τις ελίτ που την κυβερνούν. Οι θιασώτες και προπαγανδιστές αυτής της χοντροκομμένης και μεροληπτικής ανάλυσης αποσιωπούν άλλες πικρές αλήθειες του κλεπτοκρατικού, κρατικοδίαιτου τρόπου ανάπτυξης που μας χρεοκόπησε. Προσφέρουν εν τέλει τις αντίθετες υπηρεσίες από αυτές που ελπίζουν.
Τα φαινόμενα οχλοκρατίας που πυροδοτούν η τυφλή οργή και το μίσος έκαναν ήδη την εμφάνισή τους στους δρόμους και στα γήπεδα... Οι αερολογίες των κυβερνητικών βουλευτών που... αντιστέκονται στον προϋπολογισμό, αντί να καταπραΰνουν, εξοργίζουν περισσότερο. Αν υπάρχουν σώφρονες ανάμεσα σε όσους εξουσιάζουν, αντί να ενοχοποιούν τους πολίτες, οφείλουν ταχύτατα να προσθέσουν στη συνταγή σωτηρίας της χώρας εμπράκτως δικαιοσύνη και ελπίδα. Αλλιώς, ας φύγουν από τώρα από τη χώρα.
kathimerini