Μετά τις ατυχείς παλινδρομήσεις και την εκλογολογία που είχε κόστος για τη χώρα, ο Γ. Παπανδρέου απομακρύνθηκε τελικά από τα συγκρουσιακά διλήμματα περί πρόωρων εκλογών, οι οποίες όχι μόνο θα ήταν άσκοπες, αλλά θα προσέθεταν το στοιχείο της πολιτικής αστάθειας στην υφιστάμενη οικονομική αβεβαιότητα. Το βράδυ των εκλογών, ο πρωθυπουργός άλλαξε στάση. Καταδίκασε τις μικροκομματικές αντιλήψεις και λογικές, και μίλησε για την ανάγκη δημιουργικής συμμετοχής όλων στην προσπάθεια που θα καταβάλει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Οφείλει να κάνει τα λόγια πράξη, αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για μια εθνική συνεννόηση την οποία, στη σημερινή συγκυρία, έχει ανάγκη όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και, κυρίως, η χώρα. Θα μπορούσε να ξεκινήσει από τη χρονική επέκταση της περιόδου με την οποία θα ασχοληθεί η εξεταστική επιτροπή για την οικονομία. Να αρχίσει από το 1981 (το πιο ορθό) ή τουλάχιστον από το 2000 (το πιο πρακτικό), αποκαθιστώντας μια αίσθηση δικαίου στη διαδικασία και επιτρέποντας ..........
την ενεργό συμμετοχή και συμβολή της Ν.Δ. Μόνον έτσι μπορεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι πρόκειται για ειλικρινή αναζήτηση ευθυνών, ενώ μια τέτοια κίνηση θα λειτουργούσε ενωτικά. Από την πλευρά του, ο Αντώνης Σαμαράς καλείται να προσφέρει στοχευμένη στήριξη σε αναγκαία μέτρα, παρακάμπτοντας την υπερβολική αντιμνημονιακή ρητορική του. Αλλωστε, ο ίδιος προβάλλει ως ένδειξη υπευθυνότητας την υπερψήφιση των 30 εκ των 60 νομοσχεδίων που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή. Πάντως, αν και είναι λογικό να προτάσσει ο κ. Σαμαράς το γεγονός ότι μέσα σε δεκατρείς μήνες η Ν.Δ. μείωσε τη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ από 10 σε 2 ποσοστιαίες μονάδες, η αλήθεια είναι πως δεν πέτυχε την ολική επαναφορά που επαγγέλλεται. Το κυβερνών κόμμα υπέστη σημαντική φθορά λόγω της δυσαρέσκειας για τις αυξήσεις φόρων και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, αλλά σε απόλυτα ποσοστά, και πολύ περισσότερο σε αριθμό ψήφων, η αντιμνημονιακή Ν.Δ. υποχώρησε κάτω από το χειρότερο ποσοστό της ιστορίας της που κατεγράφη στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου.
Το πολιτικό στίγμα του κεντροδεξιού κόμματος εξουσίας δεν μπορεί να εξαντλείται στη μονότονη εμμονή κατά του Μνημονίου. Η τρόικα εμμένει στην αυστηρή τήρηση των συμφωνηθέντων, αλλά ενδεχομένως να εξέταζε περιορισμένες αλλαγές στο μείγμα του Μνημονίου, εάν έτσι διασφαλιζόταν η υποστήριξη και των δύο μεγάλων κομμάτων, τόσο στη Βουλή όσο και στους κοινωνικούς εταίρους, και κατ’ επέκταση η απρόσκοπτη εφαρμογή του προγράμματος την επόμενη τριετία, με την ελπίδα ότι θα επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί. Στο πλαίσιο αυτό το ίδιο το ΔΝΤ ήγειρε το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου.
Καθώς δανειστές και αγορές παρακολουθούν με δυσπιστία, ο κ. Παπανδρέου οφείλει να δεσμευθεί ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν το 2013 και να αξιοποιήσει, αν όχι στην κυβέρνηση, τουλάχιστον σε υπηρεσίες και οργανισμούς, τους ικανότερους, ακόμη και από τον χώρο της Ν.Δ. Με τη χώρα στο χείλος του γκρεμού δεν υπάρχει η πολυτέλεια ανίκανων κομματικών στελεχών. Οι συχνοί εσωτερικοί κραδασμοί στο ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνουν ότι για την προώθηση των δύσκολων μεταρρυθμίσεων, το κλείσιμο ζημιογόνων οργανισμών, και πιθανότατα την απόλυση εργαζομένων, πέρα από την αποτελεσματικότητα των αρμόδιων κυβερνητικών αξιωματούχων, που συχνά απουσιάζει, είναι απαραίτητη και η συνεννόηση, τουλάχιστον μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας.
Κάποιοι κυνικοί θα αναρωτηθούν γιατί ο Α. Σαμαράς να στηρίξει τον Γ. Παπανδρέου. Μα αν δεν το κάνει, και κερδίσει μελλοντικά τις εκλογές, θα παραλάβει μια χρεοκοπημένη χώρα και θα κληθεί να διαχειρισθεί αυτός μια πολύ χειρότερη κατάσταση.
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου