Διπλή ήταν η κυβερνητική παρουσία στη διακαναλική συνέντευξη: ο πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αλλά για το ποιος εκ των δύο δικαιούται το Βραβείο Σαφήνειας δεν χωρεί αμφιβολία: Το κέρδισε άνετα ο κ. Πεταλωτής που, έχοντας τη σφιχτή υποχρέωση να λέει μόνο το ονοματεπώνυμο του ή της δημοσιογράφου που ερχόταν η σειρά του/της να υποβάλει ερώτηση, υπήρξε αναγκαστικά (και προς θλίψη του υποθέτω) συντομότατος, σαφέστατος και κυριολεκτικότατος, γεγονός σπάνιο και για τον ίδιο προσωπικά και για το αξίωμά του εν γένει. Αντίθετα, ο κ. Παπανδρέου ούτε με τη συντομία έδειξε καλή σχέση, ούτε με τη σαφήνεια, ούτε με την κυριολεξία.
Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, κατάφερε να απαντήσει δεκατέσσερις φορές στις ισάριθμες ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν (για να μην πω εικοσιμία, αφού οι αρχικές ήταν διπλές) με την ίδια πάνω-κάτω φράση και με απλή αναδιευθέτηση των συστατικών μερών της. Και ήταν όντως μια θαυμάσια στιγμή στην ιστορία της πολιτικής ρητορικής, όταν απάντησε με ένα χαοτικά ωραίο μείγμα .........
φωτοβολταϊκών τόξων, γεωθερμίας και μεσογειακής διατροφής στην απολύτως συγκεκριμένη ερώτηση αν επιμένει στην απόφασή του να αναρτώνται στο Διαδίκτυο τα φορολογικά στοιχεία. Και έπρεπε να επανυποβληθεί η ερώτηση για να απαντήσει επιτέλους συγκεκριμένα και μονολεκτικά, δηλαδή με μόλις είκοσι λέξεις.
Στην πραγματικότητα, το νόημα της συνέντευξης, αν ονομάσουμε έτσι ένα διάγγελμα κομμένο σε δεκατέσσερις παραγράφους, είχε δοθεί στο πρώτο πεντάλεπτο· απλώς, από ’κει και πέρα, ο κ. Παπανδρέου εξάντλησε τα πρωθυπουργικά του προνόμια και απόλαυσε ένα προεκλογικό δίωρο, το οποίο μάλλον δεν θα προσμετρηθεί στον χρόνο που κατά τα νομοθετημένα αντιστοιχεί προ κάλπης σε κάθε κόμμα για την εκλογική του προβολή. Και το ασαφώς σαφές μήνυμα ήταν ότι αν δεν πρασινίσει ο χάρτης το βράδυ της πρώτης Κυριακής, ίσως, μπορεί, θα δούμε, θα «συναριθμήσουμε τα δεδομένα», ενδέχεται να γίνουν εθνικές εκλογές. Και για να γίνει ακόμα πιο εκβιαστικό το δίλημμα, ακούστηκαν και κάποια συνωμοσιολογικά για τους κακούς που «καραδοκούν» στο εξωτερικό και παίζουν παιχνίδια εις βάρος της Ελλάδας.
Σαν αυτοδιοικητικός και σαν πυροσβέστης ήθελε να εμφανιστεί ο κ. Παπανδρέου. Ούτε το ένα πέτυχε, ούτε το άλλο. Ελάχιστα είπε περί αυτοδιοικήσεως (στον γνωστό τόνο: «μόνο εμείς» κ. λπ.), ενώ αντίθετα πολλοί από τους ισχυρισμούς του ήταν λάδι στη φωτιά της αγωνίας, της αβεβαιότητας και του μαζικού αισθήματος ανασφάλειας. Επιχείρησε πάντως να φανεί αισιόδοξος. Αλλά αν δικαιούται και αυτός ένα βραβείο, το Βραβείο Αισιοδοξίας, το δικαιούται για έναν και μόνο λόγο: ζωγραφίζοντας ένα λαμπρό 2013 έδειξε ότι ουδόλως φοβάται τις προφητείες των «μελετητών» των Μάγιας και του Νοστράδαμου πως έρχεται το τέλος του κόσμου στις 21 Δεκεμβρίου 2012. Κάτι είναι κι αυτό.
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου