«Αυτά που λέει η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, ο κόσμος τα ακούει με προσοχή. Γι’ αυτό τα επιτελεία των δύο κομμάτων χαράσσουν με μεγάλη προσοχή την εκλογική τους στρατηγική» έλεγε χθες συνάδελφος σε τηλεοπτικό παράθυρο και μάλλον δεν έχει άδικο. Ο κόσμος ακούει γιατί αγωνιά, γιατί δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει και γιατί ήδη ζορίζεται πολύ και δικαίως φοβάται ότι δεν θα αντέξει κι άλλη πίεση. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι πολίτες έλκονται από τον πολιτικό λόγο ή ότι καταπίνουν αμάσητο ό, τι προσπαθούν να του σερβίρουν. Παρακολουθεί τις εξελίξεις από απόσταση, προβληματίζεται σοβαρά και βρίσκεται πλέον σε συνεχή διαδικασία διύλισης όσων ακούει για να είναι σε θέση να προβλέψει σε τι από όλα αυτά μπορεί να πιστέψει και σε τι όχι.
Για παράδειγμα, όσο και αν προσπαθεί ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου να πείσει το εκλογικό σώμα ότι δεν προτίθεται να λάβει πρόσθετα μέτρα αμέσως μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου, δεν πείθει κανέναν. Ούτε τα μικρά παιδιά. Πολύ περισσότερο όταν είναι πλέον κοινό μυστικό ότι ........
στις 15 Νοεμβρίου, δηλαδή την επομένη της δεύτερης Κυριακής των εκλογών, θα ανακοινωθεί το έλλειμμα, το οποίο θα είναι σίγουρα πολύ μεγαλύτερο ακόμη και από εκείνο που προέβλεπαν οι λιγότερο αισιόδοξοι.
Εξίσου δύσκολο είναι να πιστέψει ο κόσμος ότι με το κατάλληλο πρόγραμμα μπορεί να μηδενιστεί το έλλειμμα σε ενάμισι χρόνο, όπως διατείνεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οχι γιατί μόνο είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό και όποιος έχει καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι, αλλά κυρίως διότι οι δομές της χώρας και ο τρόπος που συνολικά λειτουργεί το δημόσιο σύστημα δεν επιτρέπουν την ευελιξία που θα απαιτούσε η πιστή εφαρμογή της πρότασης της Ν. Δ. Προφανώς, ο κ. Σαμαράς κατανόησε πως, ανεξάρτητα από αν είναι ή δεν είναι ρεαλιστική, η πρότασή του δεν είναι εύκολο να γίνει πιστευτή. Γι’ αυτό και πλέον εστιάζει στις άλλες πτυχές της πρότασής του, που και ρεαλιστικότερες είναι και πολλές από αυτές έχουν ήδη δικαιωθεί από τις εξελίξεις. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
Ο κ. Παπανδρέου, από την άλλη, κάνει ό, τι μπορεί για να πείσει τους πολίτες ότι αυτό που πίστευαν μέχρι πολύ πρόσφατα δεν χρειάζεται πλέον να το πιστεύουν. Οτι δηλαδή το Μνημόνιο, όσο απεχθές και αν είναι, συνιστά μονόδρομο. Οτι υπάρχουν και παράδρομοι λιγότερο κακοτράχαλοι και ότι εν πάση περιπτώσει δεν είναι και τόσο πιεστικοί και επιτακτικοί οι όροι της εφαρμογής του για την κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, με δική του ευθύνη, ο πρωθυπουργός κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του για να βρεθεί σε πολύ λίγο καιρό αντιμέτωπος με ένα πλήθος πραγματικά αγριεμένων πολιτών, χωρίς καμία ανοχή σε τίποτα από εκείνα που μέχρι πρόσφατα αντιμετώπιζε με αναγκαστική, έστω, κατανόηση. Και τότε δεν θα μπορεί και δεν θα δικαιούται ο πρωθυπουργός να καταγγείλει τους αντιπάλους ότι παραπλανούν τους πολίτες με φρούδες ελπίδες και με μία ελαφρότητα επικίνδυνη και σε κάποιο βαθμό ανεξήγητη. Θα έχει υπονομεύσει μόνος του την κυβερνητική προσπάθεια όλων των προηγούμενων μηνών να πειστεί η κοινή γνώμη ότι για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας της χώρας δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να νιώσουν οι πολίτες τα μέτρα στο πετσί τους.
Εκτός και αν πράγματι το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος και, σήμερα που μιλάμε, υπάρχουν περιθώρια διαφυγής από τη μέγγενη στην οποία έχουμε σφηνώσει ως χώρα. Αν είναι έτσι, τότε να σταματήσει αμέσως η κατατρομοκράτηση των πολιτών και τα πιεστικά διλήμματα όλου του προηγούμενου διαστήματος. Ας βγει ο πρωθυπουργός να παραδεχθεί ότι υπερέβαλε και λίγο τους προηγούμενους μήνες για λόγους τακτικής.
Αν όμως τα πράγματα ήταν και παραμένουν εξαιρετικά δύσκολα, αν οι προβλέψεις επιμένουν δυσοίωνες, τότε καλύτερα να σωπάσει ο κ. Παπανδρέου. Είναι καλύτερο να περιμένει απλώς να κυλήσει ο χρόνος μέχρι τις εκλογές και να μιλήσει (για τα νέα μέτρα) την επομένη, παρά να διαρρηγνύει σήμερα τα ιμάτια που κυριολεκτικά θα σκίσει αύριο...
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου