Η κυβέρνηση Καραμανλή γνώριζε πάρα πολύ καλά, από τις αρχές του 2009, ότι η χώρα αντιμετώπιζε το φάσμα της χρεοκοπίας και πως ενδεχομένως δεν θα μπορούσε να βγει στις αγορές για να δανειστεί. Αυτό ήταν γνωστό σε όλους και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Μετά όμως συνέβησαν δύο πράγματα που δεν δικαιολογούνται με τίποτα και χρήζουν απαντήσεων. Το πρώτο ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να δοθούν στους αγρότες 500 εκατομμύρια ευρώ τον Φεβρουάριο του 2009 και έπειτα από λίγα εικοσιτετράωρα κινητοποιήσεων. Η απόφαση ελήφθη ερήμην του τότε υπουργού Οικονομίας, Γιάννη Παπαθανασίου, και έπειτα από συνεννόηση του υπουργού Γεωργίας, Σωτήρη Χατζηγάκη, με τον Γιώργο Σουφλιά, ο οποίος υποτίθεται ότι είχε τη γενική επίβλεψη της οικονομικής πολιτικής. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι δεν κρατήθηκαν καν τα προσχήματα σε σχέση με την Κομισιόν και γι’ αυτό σήμερα η χώρα καλείται να πληρώσει πρόστιμα ύψους εκατομμυρίων ευρώ από χρήματα που προφανώς δεν έχει. Θυμάμαι ακόμη ότι .........
εκείνη την περίοδο ρώτησα ανώτατο αξιωματούχο της κυβέρνησης, ο οποίος μου έδωσε την αφοπλιστική απάντηση πως «έλα βρε παιδί μου, άνθρωποι είναι και αυτοί, και δεν πήραν και πολλά».
Ηταν δυστυχώς αυτή η λογική που επικρατούσε, ακόμη και την ώρα που η χώρα βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Το επιχείρημα των αγροτοπατέρων Σουφλιά και Χατζηγάκη ήταν, βεβαίως, το κλασικό εκείνο «εκλογές έρχονται, τι να κάνουμε τώρα;»
Το δεύτερο επεισόδιο ήταν αυτό με τα εκλογικά επιδόματα για τις ευρωεκλογές του 2009. Θυμάμαι ακόμη ότι μας τηλεφώνησαν δύο έντρομοι υπουργοί για να μας πουν ότι «η χώρα καίγεται, χρεοκοπεί και παρ’ όλα αυτά βγάζουν 140 εκατομμύρια ευρώ για εκλογικά επιδόματα». Κανείς τους δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έπρεπε να πάρουν επιδόματα, πάλι, πυροσβέστες, υπάλληλοι κ.λπ. και μάλιστα χωρίς να ρωτήσει γιατί τουλάχιστον δεν μειώνονται σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές. Το θέμα συζητήθηκε σε ανώτατο επίπεδο, ο κ. Παπαθανασίου, συνεπικουρούμενος από μη αρμόδιους υπουργούς, έδωσε τη μάχη του, αλλά εισακούσθηκε εν τέλει το αφοπλιστικό επιχείρημα «τώρα δεν γίνεται, οι συνδικαλιστές ξέρουν ότι έχει έτοιμη την απόφαση ο αρμόδιος υπουργός».
Θα μου πείτε, ψιλοπράγματα, 500 εδώ, 140 εκεί. Δεν είναι όμως έτσι. Ο κ. Καραμανλής είχε ήδη καταλάβει το δημοσιονομικό αδιέξοδο και γι’ αυτό είχε ζητήσει, μάταια, τη συνεργασία με τον κ. Παπανδρέου και τα άλλα κόμματα. Θα περίμενε κανείς, εκείνη την ώρα, να μην υποχωρήσει στους αγρότες και να πει στον λαό την αλήθεια και εν συνεχεία να ανακοινώσει ότι τα εκλογικά επιδόματα μειώνονται κατά ένα σημαντικό ποσοστό. Σκεφθείτε σε πόσο καλύτερη μοίρα θα ήταν ο ίδιος σήμερα, αλλά και η χώρα, αν είχε δείξει αποφασιστικότητα εκείνες τις στιγμές.
Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε δίκαιοι. Ο κ. Παπανδρέου φέρει ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης γιατί δεν κατάλαβε ή δεν θέλησε να εξηγήσει την κρισιμότητα των περιστάσεων, αφού κέρδισε τις εκλογές. Εχασε πολύτιμο χρόνο, έδειξε μια ασύλληπτα παράξενη εμμονή σε προεκλογικές δεσμεύσεις και λειτουργούσε σαν να είχε πιστέψει εκείνο το «λεφτά υπάρχουν». Από την άλλη, όμως, είναι τεράστια και η ευθύνη του προκατόχου του, ο οποίος έβλεπε ότι το καράβι πάει στα βράχια αλλά, σε δύο συγκεκριμένες περιστάσεις, έδωσε εντολή να μη γυρίσει το τιμόνι «μην τυχόν και ζαλιστούν οι επιβάτες και δεν θα μας προτιμήσουν στο επόμενο ταξίδι»...
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου