Ποιος, αλήθεια, θέλει εκλογές; Με την εξαίρεση, ίσως, κάποιων εκλογολόγων, διαφημιστών, τυπογράφων και λοιπών του ευρύτερου συναφιού μας, αδυνατώ αυτή τη στιγμή να διακρίνω ποιος άλλος θα επιθυμούσε εσπευσμένη προσφυγή στις κάλπες.
Οι πολίτες, αυτοί που υφίστανται φορολογική επιδρομή και βλέπουν τις αποδοχές τους και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα να συρρικνώνονται, ενδεχομένως θα επιθυμούσαν εκλογές «απαλλαγής» από το Μνημόνιο. Και όμως, ξορκίζουν κάθε εκλογικό σενάριο. Απογοητευμένοι από την πολιτική, προτιμούν να κάνουν στην άκρη, ενισχύοντας τις τάξεις του «δεν γνωρίζω - δεν απαντώ» στις δημοσκοπήσεις, παρά να πάνε στην κάλπη. Δεν ξέρω αν είναι δείγμα μοιρολατρίας ή ένδειξη βαριεστημάρας. Ισως πάλι να είναι, απλώς, στοιχείο ωριμότητας.
Οι επιχειρηματίες, από την άλλη πλευρά, προτιμούν να μπει τάξη στα του οίκου μας, παρά μία εκλογική περιπέτεια. Αλλωστε, ΔΝΤ παρόντος, αρκετά στοιχεία .........
ελαστικότητας που διαχρονικά διεκδικούσαν γίνονται πραγματικότητα. Εστω και με αργούς ρυθμούς.
Ως προς τα πολιτικά κόμματα, η συζήτηση για εκλογές μοιάζει να διεξάγεται για εσωτερική κατανάλωση. Για την κυβέρνηση, που χαρακτηρίζεται από σαφές έλλειμμα αποτελεσματικότητας και ταλανίζεται από τις εσωτερικές της αντιφάσεις -μόλις χθες η πρόεδρος της επιτροπής Οικονομικών Βάσω Παπανδρέου «καταχέριασε» για άλλη μία φορά τον υπουργό Γιώργο Παπακωνσταντίνου- η συζήτηση περί εκλογών μοιάζει με το «μαστίγιο». Αδυνατώ, ωστόσο, να δω το «καρότο», με δεδομένο ότι η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει να απολέσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Πιθανότατα, αν ο κ. Γ. Παπανδρέου πήγαινε σε εκλογές εντός του φθινοπώρου θα κέρδιζε. Ενδεχομένως θα κατακτούσε εκ νέου την αυτοδυναμία. Κυρίως, θα «μηδένιζε» το κοντέρ κάνοντας μία νέα αρχή. Αυτά λένε στον πρωθυπουργό όσοι εισηγούνται εκλογές. Στον αντίποδα, θα έπληττε το προφίλ σοβαρότητας που οικοδομεί με τη φράση του «δεν με ενδιαφέρει να επανεκλεγώ». Επιπλέον, δεν είμαι σίγουρος ότι οι δανειστές μας καλοβλέπουν μία εκλογική περιπέτεια. Και σε περιόδους σαν αυτή, ακούς τι λένε οι δανειστές σου.
Για τη Νέα Δημοκρατία, πάλι, που ασθμαίνει κάτω από το βάρος της συντριπτικής ήττας και της δύσκολης προσπάθειας ανασυγκρότησης, η «εργασιοθεραπεία» στην οποία υποβάλλονται τα κομματικά στελέχη και η επισήμανση του κ. Α. Σαμαρά ότι το κόμμα πολύ σύντομα θα κληθεί να αναλάβει τις τύχες του τόπου μοιάζουν με ξυπνητήρι προς έναν κομματικό μηχανισμό έτοιμο για... διακοπές. Αλλωστε, στη Ρηγίλλης ξέρουν ότι, με τα ισχύοντα, η εκλογική τους ανάκαμψη θα απαιτήσει μακρύ χρόνο.
Εκλογές δεν θέλουν, για τους δικούς τους λόγους, και οι Φ. Κουβέλης, Ντόρα Μπακογιάννη, Γ. Καρατζαφέρης και Αλ. Τσίπρας. Ενδεχομένως να τις θέλει το ΚΚΕ, προκειμένου να καρπωθεί τα, όχι σημαντικά, δημοσκοπικά κέρδη.
Ο μόνος άλλος που εμφανίζεται, λοιπόν, να θέλει εκλογές είναι ο κ. Χάρης Καστανίδης, με τη δήλωσή του περί ελλείμματος νομιμοποίησης της κυβέρνησης. Καθώς, ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν πρωτοφανή αποχή των πολιτών, το ερώτημα είναι αν ο κ. Καστανίδης θα θεωρούσε νομιμοποιημένη μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που θα εξασφάλιζε ποσοστό άνω του 40% αλλά από τους μισούς εκ των ψηφοφόρων που ψήφισαν προ 9μήνου...
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου