Eρωτάται ο γνωστός Αμερικανο-ιταλο-τούρκος καθηγητής Νουριέλ Ρουμπινί: «Εχετε κάτι ευχάριστο να μας πείτε;». Και απαντά: «Απέναντι στην παγκόσμια κρίση, υπάρχει πολιτική αντίδραση». Δυστυχώς, οι δικοί μας πολιτικοί δεν μπορούν να ισχυριστούν τίποτε παρόμοιο! Αυτό δημιουργεί νέες ανησυχίες, σε όσους Ελληνες έμαθαν, τα τελευταία δύο χρόνια, να ζουν με τον φόβο της καταστροφής.
Το δυσάρεστο είναι ότι η κυβέρνηση -και μαζί της οι διάφορες αντιπολιτεύσεις- καμώνονται πως αγνοούν ότι διαχειρίζονται μια χώρα που βρίσκεται ήδη σε διακηρυγμένη και επικυρωμένη χρεοκοπία. Απλώς, η ένταξή μας στο καθεστώς προστασίας έναντι των «σαρκοβόρων αγορών» προλαμβάνει την ανοικτή χρεοκοπία και, τελικώς, την εθνική ένδεια. Είναι απολύτως σαφές πως οι πολιτικοί μας δεν αντιλαμβάνονται τον νέο κώδικα συμπεριφοράς. Δεν χρειάζεται να γίνει κανείς υποτελής, για να είναι ρεαλιστής και να βλέπει την πραγματικότητα ως έχει και όχι όπως .......
«βολεύει». Οπως σημειώνει στις απαντήσεις του ο Ρουμπινί: «Δεν είμαι απαισιόδοξος, είμαι ρεαλιστής και, δυστυχώς, πολλές από τις προβλέψεις μου, πραγματοποιούνται».
Το Μνημόνιο είναι ένα εξαίρετο πρόγραμμα σωτηρίας σε δύο τομείς. Δεν είναι πολιτικό πρόγραμμα. Και δεν καλύπτει όσα πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να εξελιχθεί ως ευημερούσα και πολιτισμένη χώρα. Εφόσον εφαρμοστεί, το Μνημόνιο διασφαλίζει ότι το κράτος δεν θα πτωχεύσει, δεν θα χρειαστεί να αναγγείλει παύση πληρωμών, δεν θα υποχρεωθεί να πάει σε αναδιάρθρωση του εξωτερικού δημόσιου χρέους. Επιπλέον, το Μνημόνιο διασφαλίζει ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν θα καταρρεύσει, δηλαδή δεν θα τεθούν σε κανέναν κίνδυνο οι καταθέσεις των αποταμιευτών.
Ο συνδυασμός των δύο προηγουμένων διασφαλίσεων αυτομάτως οδηγεί σε μια τρίτη εξασφάλιση: η Ελλάδα θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί το ευρώ ως εθνικό της νόμισμα. Ομως, η σταθεροποίηση της θέσεώς μας εντός της ενιαίας νομισματικής ζώνης εξασφαλίζει ελεγχόμενο πληθωρισμό, χαμηλό κόστος χρήματος και ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων. Εξασφαλίζει επίσης υψηλή αγοραστική αξία των εισοδημάτων μας στη διεθνή αγορά. Αυτό είναι το πρώτο που θα χάσουμε, αν τελικά δεν αντέξουμε στην πειθαρχία της Ζώνης του Ευρώ.
Αγοράζουμε εμπορεύματα περισσότερα απ’ όσα εξάγουμε, της τάξεως των 30 δισ. ευρώ. Πουλάμε περί τα 12 δισ. περισσότερες υπηρεσίες απ’ όσες αγοράζουμε. Επομένως, το καθαρό έλλειμμα της χώρας στις εμπορευματικές μας συναλλαγές είναι 18 δισ. Με τον περιορισμό της κατανάλωσης και εφόσον σταθούμε τυχεροί στον τουρισμό, το έλλειμμα μπορεί να πέσει στα 15 δισ. ευρώ. Περίπου εκεί ήταν το 2000, πριν «κλειδώσουμε» στο ευρώ. Αν βγούμε από το ευρώ και υποτιμήσουμε το όποιο νέο μας νόμισμα, θα προκληθεί ισχυρή λιτότητα στις εισαγωγές και το παραπάνω έλλειμμα μπορεί να μειωθεί στο ύψος των 10 δισ. ευρώ.
Αν όμως επιστρέψουμε στη δραχμή, είναι πιθανότερο το έλλειμμα αυτό να περιοριστεί στο ισότιμο των 6-8 δισ. ευρώ. Η διαφορά είναι κολοσσιαία. Αντιστοιχεί σε υποβάθμιση χωρίς προηγούμενο του σημερινού επιπέδου ζωής. Το ίδιο, από διαφορετικό δρόμο, θα συμβεί σε όλους τους τομείς. Κάποιοι προπαγανδίζουν πως δεν θα χρειάζεται πλέον να περικόπτονται μισθοί και συντάξεις, αφού «ο Χολαργός θα κόβει χρήμα»!
Παραδέχονται δηλαδή ότι θα προκληθεί άγρια και ασυγκράτητη περικοπή της αγοραστικής αξίας των εισοδημάτων. Τόσο με την εξωτερική κατρακύλα του νομίσματος (υποτίμηση), όσο και με την εσωτερική (υψηλός πληθωρισμός). Το παραδέχονται, αλλά, συστηματικά, το αποκρύπτουν. Αν και, σιγά-σιγά, με τη βοήθεια της κρίσης που συνταράσσει την κρυπτο-κομμουνιστική Αριστερά του Τσίπρα, αλλά και πίσω από τις απειλές των νεο-σταλινικών της Αλέκας, αποκαλύπτεται σε ποια Ελλάδα καταλήγει η αδράνεια, η ασυναρτησία, η πολιτική δειλία και, τελικά, ο εθνικός όλεθρος που κάποιοι αφήνουν να συμβεί. Σε ανάλογες «ποσότητες» υπάρχουν πολιτικοί, στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο. Αν κάπου η κρίση είναι πολιτική, σίγουρα είναι στην Ελλάδα. Οπως και η λύση!
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου