Γρίφος με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών

«Πονοκέφαλο» προκαλεί στο κυβερνητικό επιτελείο και ειδικότερα στην ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης η αναζήτηση τρόπων αυστηροποίησης της ποινικής αντιμετώπισης υπουργών σε περίπτωση τέλεσης αξιόποινων πράξεων.

Τα στενά περιθώρια που αφήνει το Σύνταγμα ως προς τον χρόνο παραγραφής των αδικημάτων, αλλά και η αξίωση του κοινωνικού συνόλου «να καθίσουν στο σκαμνί» οι υπουργοί που βαρύνονται με εγκλήματα εις βάρος του δημοσίου χρήματος, συνθέτουν από κοινού έναν δισεπίλυτο γρίφο.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης ωστόσο διαβεβαιώνει πως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών θα τροποποιηθεί «στο πλαίσιο που επιτρέπει το Σύνταγμα». Από τις επιταγές του Συντάγματος όμως προκύπτει ότι η παραγραφή επέρχεται στα πέντε χρόνια από την ημέρα που τελέστηκαν τα αδικήματα, ανεξάρτητα ........


από τη βαρύτητά τους, δηλαδή αν πρόκειται για κακουργήματα ή πλημμελήματα.

Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 2 του Συντάγματος: «Το αξιόποινο των πράξεων των υπουργών εξαλείφεται με το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση της αξιόποινης πράξης, εάν έως τότε η Βουλή δεν έχει ασκήσει την αρμοδιότητά της για την ποινική δίωξη του υπουργού, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο νόμο αυτό».

Η αναθεώρηση του Συντάγματος ως προς τις διατάξεις αυτές αποτελεί, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, τη μόνη ασφαλή οδό για την αυστηροποίηση του ισχύοντος καθεστώτος, παρά τις προθέσεις της κυβέρνησης να επισπεύσει την τροποποίηση με κάθε νόμιμο τρόπο. Ο άμεσος στόχος της αναζήτησης λύσης πάντως είναι η δυνατότητα άσκησης ποινικής δίωξης κατά των υπουργών που ευθύνονται για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Οπως προκύπτει από πηγές του υπουργείου Δικαιοσύνης, στην προκειμένη περίπτωση, σε συνεννόηση με την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, θα καταβληθεί προσπάθεια εφαρμογής μιας νομικής ερμηνείας σύμφωνα με την οποία η παραγραφή των αδικημάτων δεν μετράει από τη στιγμή της υπογραφής των υπουργικών αποφάσεων, βάσει των οποίων άνοιξε ο δρόμος για την ανταλλαγή της λίμνης Βιστωνίδας με ακίνητα του Δημοσίου, αλλά από την ώρα κατά την οποία καταρτίστηκαν τα σχετικά συμβόλαια. Κι αυτό γιατί το έγκλημα της απιστίας είναι αδίκημα αποτελέσματος, γεγονός που σημαίνει ότι η απαξία του υπολογίζεται από τη στιγμή που επέρχεται η βλάβη εις βάρος του Δημοσίου. Νομικοί κύκλοι ωστόσο εκτιμούν ότι η ερμηνεία αυτή- βάσει της οποίας μπορεί να ασκηθεί ποινική δίωξη κατά των εμπλεκομένων υπουργών, καθώς τα επίμαχα συμβόλαια καταρτίστηκαν εντός του 2008- δεν θα πείσει τα δικαστήρια να θεωρήσουν τις πράξεις μη παραγεγραμμένες, ενώ οποιαδήποτε άλλη νομοθετική απόπειρα για την επέκταση της παραγραφής δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει αναδρομική ισχύ.
TA NEA