Με ποια κριτήρια αποδοτικότητας προσδιορίζεται ο μισθός όλων αυτών των επαγγελματιών της κρατικής τηλεόρασης;

"Στην ιδιωτική τηλεόραση υπάρχει η πρόσοδος που επιτυγχάνεται μέσω της θεαματικότητας και της, κατά συνέπεια, αύξησης των διαφημίσεων οπότε δικαιωματικά μπορούν οι παράγοντες των εκπομπών αυτών να επιδιώκουν μέρος της δημιουργούμενης υπεραξίας.

Βέβαια, στην υπεραξία αυτή συνδράμουν και οι προσκεκλημένοι οι οποίοι εμπλουτίζουν με τη ...μορφή τους, ή με τις γνώσεις τους, το περιεχόμενο των εκπομπών. Περί αυτών όμως, δεν ακούστηκε ποτέ κάποια αμοιβή πέραν, ίσως, της κάλυψης των δαπανών προσέλευσης και αποχώρησής τους από τις εγκαταστάσεις των σταθμών.

Τεχνηέντως, οι τηλεοπτικοί παραγωγοί, μετέτρεψαν το σύνδρομο Warhol (κατά το οποίο ...ψοφάμε για 15΄ δημοσιότητα) σε ευπώλητο προϊόν και ανέδειξαν τη ....


ματαιοδοξία των προσκεκλημένων τους σε αποτελεσματικό εργαλείο του μάρκετινγκ.

Στο δημόσιο τομέα δεν ισχύουν κριτήρια όπως αυτά του ιδιωτικού γιατί η αποδοτικότητα προσδιορίζεται ...εξωθεσμικά, δηλαδή, με βάση την ψηφοσυλλεκτική ικανότητα του «στελέχους», την ...ανεπίσημη (ή μαύρη) αναδιανομή του εισοδήματος η οποία καθίσταται μεγαλύτερη όσο μεγαλώνει ο προϋπολογισμός του έργου και αυξάνεται η βάση ...διάχυσης της προσόδου, κλπ. Εξάλλου, κάθε εξουσία θέλει τους τιμητές της και επιδιώκει τη διαμόρφωση της δικής της κουλτούρας στα επίπεδα που αυτή η ίδια αντιλαμβάνεται.
Δεν είμαι εναντίον των υψηλών αμοιβών, είμαι εναντίον των αμοιβών εκείνων που με το ύψος τους επιχειρείται να δοθεί μπόι σε διάφορους νάνους του θεάματος, του πολιτισμού και της διανόησης.
Η άνοδος των μισθών όλων αυτών δεν οδήγησε σε αντίστοιχη άνοδο του πολιτισμού μας, δεν βελτίωσε τα πρότυπά μας αλλά, μάλλον, δημιούργησε κακέκτυπα κληρονόμων που σπαταλούν την κληρονομιά τους.
Δεν ξεχωρίζω κανέναν ως καλύτερο επειδή και οι όποιοι άριστοι είναι συνένοχοι στην ιστορία αυτή μιας και αφήνουν έδαφος καλλιέργειας στους υπόλοιπους πολλούς. Η ευθύνη ανήκει σε αυτούς που έγκαιρα αντιλαμβάνονται τι «πάει να γίνει» και δεν το καταγγέλλουν. Η ευθύνη του θεατή περιορίζεται στη δυνατότητά του να κλείσει τη συσκευή. Ως πότε όμως θα καταφεύγει στην άμυνα αυτή και γιατί, αφού πληρώνει καταναγκαστικά για ένα προϊόν που «αφρίζει, ξαφρίζει ...θα το φάει»; Είμαι και εγώ ένας από τη μεγάλη μάζα εκείνων που σπρώχνουν την ιστορία γι! α να τη σφετεριστούν κάποιοι επιτήδειοι σαν δική τους, να την πλάσουν στα μέτρα τους για να δημιουργήσουν μεγαλύτερη ...σκιά από ένα μπόι που εξαφανίζεται μετά το σβήσιμο των φώτων της δημοσιότητας.
Πρέπει να διεκδικήσουμε τη θέση που μας ανήκει, το γκολ δεν ανήκει μόνο σε εκείνον που έσπρωξε τη μπάλα στα δίκτυα αλλά,κυρίως, και σε όλους τους άλλους που δημιούργησαν τη φάση"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

troktiko