««Αφαίμαξη» 10% στους μισθούς του Δημοσίου»

Πρωτόγνωρη είναι η μείωση των μισθών στο Δημόσιο, αφού η κυβέρνηση ετοιμάζεται να βάλει βαθιά το μαχαίρι στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων.
Η μείωση των επιδομάτων κατά 10%, όπως έχει εξαγγελθεί, δεν ισοδυναμεί με ονομαστική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων μόνο κατά 4%, όπως υποστηρίζεται αλλά είναι πολλαπλάσια και υπό προϋποθέσεις (συνυπολογίζοντας και το «πάγωμα» των αποδοχών με ονομαστικές αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού) οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων το 2010 μπορεί να μειωθούν μέχρι και 10%! 

Με δεδομένο ότι η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων έχει γενικά και ειδικά επιδόματα που δόθηκαν για να καλύψουν εισοδηματικές απώλειες και σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν το 50% των εν ενεργεία αποδοχών, η μείωση των επιδομάτων κατά 10% οδηγεί σε....


ονομαστική μείωση των συνολικών αποδοχών κατά 5% τουλάχιστον.

Επιπλέον, με δεδομένο, τέλος, ότι και το 2009 δεν δόθηκε καμιά αύξηση και ο επίσημος πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 1,85%, ενώ ανάλογη αύξηση του πληθωρισμού προβλέπεται για το 2010, η συνολική μείωση του πραγματικού εισοδήματος θα ξεπεράσει σίγουρα το 10%. Τη στιγμή που η θέση των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, όλων των Ελλήνων πολιτών που η οικονομική τους θέση είναι στη μικρομεσαία τάξη και ζουν στα όρια και κάτω της φτώχειας και αυτό που χρειάζεται είναι μέτρα στήριξής τους για να προστατευθούν από μεγαλύτερη επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης, έρχονται όλο και σκληρότερα μέτρα που υποβαθμίζουν ακόμα περισσότερο την ποιότητα ζωής τους. Αυτά τονίζει, μεταξύ άλλων, ο γενικός γραμματέας της ΑΔΕΔΥ Ηλίας Ηλιόπουλος, ο οποίος επισημαίνει:
«Στην αγωνιώδη προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων από τον περιορισμό των κρατικών δαπανών, το υπουργείο Οικονομικών στοχεύει σε τέσσερα σημεία να χτυπήσει τους εργαζομένους στις δημόσιες υπηρεσίες, προκειμένου να εξασφαλίσει περίπου 400 εκατομμύρια ευρώ από μείωση των αποδοχών τους. Δηλαδή παγώνει τους μισθούς από 1.400 ευρώ (καθαρά) και άνω, χορηγεί μικρότερο ποσό από το μέγεθος του τιμαρίθμου σε αυτούς που τελικά θα πάρουν στο 65% των αποδοχών τους (μόνο στο βασικό μισθό) μείωση των επιδομάτων κατά 10% και κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης πολλών επιδομάτων (από 10% που είναι σήμερα θα φορολογηθούν με 40%).
Οι προεκλογικές μεγαλόστομες υποσχέσεις, οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις και οι κάθε είδους παροχές με πολλούς αποδέκτες έπαψαν να υφίστανται. Ακόμα και οι μικρότερης ή ελάχιστης αξίας μετεκλογικές διαβεβαιώσεις και αυτές είναι πλέον ανύπαρκτες». Και προσθέτει: «Τελευταία αυτό που με τρόμο αναρωτιέται ο κάθε πολίτης είναι: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ…».
Αλήθεια περίμενε κανείς από το «έχουμε σχέδιο για να βγάλουμε τη χώρα από τη δύσκολη οικονομική κρίση με μια άλλη διαφορετική οικονομική πολιτική, χρήματα υπάρχουν και θα τα βρούμε, θα τα αξιοποιήσουμε προς όφελος της ανάπτυξης και των αναγκών της κοινωνίας και των πολιτών», να περάσουμε στο η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας είναι πολύ σοβαρή, η κυβέρνηση να δείχνει πελαγωμένη, μπερδεμένη, χωρίς την ύπαρξη συγκροτημένου, συνεκτικού και ρεαλιστικού σχεδίου που είναι απαραίτητο αυτή την περίοδο για να προκύψει οικονομική ανάταξη και ανάπτυξη.

Ακόμη περισσότερο φαίνεται ότι ο νέος χρόνος, ίσως και ο νέος μήνας, θα ανοίξει νέο κύκλο με τα ίδια χαρακτηριστικά. Ο προϋπολογισμός που μόλις ψηφίστηκε δεν έχει εντάξει όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζεται η σταθερότητα και η ανάπτυξη της οικονομίας. Ακόμη περισσότερο η σύγκρουση της κυβέρνησης με τους τραπεζίτες ή και η υποχώρησής της στις πιέσεις τους (το πιθανότερο) εκτιμάται ως μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη. Έτσι φαίνεται καθαρά πλέον ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κινείται κατά βάση σε έναν καθαρά τεχνικό άξονα που εμπεριέχει λήψη μέτρων άμεσης απόδοσης.
Τα «συνήθη» θύματα
Η πρώτη και κυρίαρχη και συγχρόνως σφοδρή επίθεση αφορά το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας μας που παρότι είναι το πλέον αδύνατο και σ’ αυτό ανήκουν οι πολίτες που ζουν στα όρια ή και κάτω της φτώχειας, οι πολίτες της μισθωτής εργασίας και των συντάξεων, της ημιανεργίας, του ελαστικού ωραρίου, των συμβάσεων έργου, χρόνου, stage ακόμη και των ανέργων, που ως γνωστόν αποτελούν τα συνήθη θύματα, οι οποίοι ποτέ δεν απέκρυψαν εισοδήματα, ποτέ δεν έκλεψαν φόρους, πάντα και πλήρως καταθέτουν τις φορολογικές του υποχρεώσεις (δεν έχουν και κανένα περιθώριο να ξεφύγουν).
Το πρώτο μέτρο που πήρε η «κοινωνικά ευαίσθητη» κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου είναι να στείλει στην πείνα και την ανέχεια αυτούς που το ίδιο το κράτος τους ξεζούμισε για πολλά χρόνια να προσφέρουν υπηρεσίες που ήταν και είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του κράτους με το απαράδεκτο, μηνιαίο μίσθωμα των 400 ευρώ και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη (και μετά σου λένε ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με την εισφοροδιαφυγή στα διάφορα ταμεία). Εδώ το ίδιο το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εισφοροκλέφτης και συγχρόνως κάνει και τον προστάτη της ασφάλισης!.. Και όλα αυτά γιατί ο υπουργός Οικονομίας ισχυρίζεται ότι θα εξοικονομήσει το κράτος τεράστια κεφάλαια που τα καταβροχθίζουν οι «κροίσοι» που ζουν μεταξύ της φτώχειας και της δυστυχίας (συμβασιούχοι).
Το δεύτερο που ήδη επιχειρείται είναι να θεωρηθούν πλούσιοι αυτοί οι εργαζόμενοι που ο μισθός τους είναι 2.000€ ακαθάριστα το μήνα (1.400 καθαρά) και αυτοί για δεύτερη συνεχή χρονιά (η πρώτη ήταν έμπνευση της προηγούμενης κυβέρνησης) να μην αποκαταστήσουν ούτε την απώλεια από την ακρίβεια.
Η τρίτη παρέμβαση εξοικονόμησης εσόδων είναι βορειοευρωπαϊκής έμπνευσης (αφού το έκανε η Ιρλανδία γιατί να μην το κάνουμε και εμείς, χωρίς όμως να ελέγξουμε τα οικονομικά μεγέθη των εκεί μισθών και συντάξεων με τα εδώ) και δρομολογείται το πρωτόγνωρο της μείωσης των μισθών και μάλιστα με μεγέθη που αρχίζουν από το 4% έως και φθάνουν έως και το 20%.
Από 4% έως 20% κάτω
Μειώνουμε κατά 10% μόνο τα επιδόματα, ανακοινώνει περιχαρής η κυβέρνηση και κάνει πως δεν ξέρει ότι τα επιδόματα είναι πλέον μισθός και καλύπτουν το 35% των μηνιαίων αποδοχών του κάθε εργαζομένου (αφοί οι βασικοί μισθοί παραμένουν σκοπίμως μικροί για να προκύπτουν χαμηλές συντάξεις, αρχίζουν από τα 680 ευρώ και τελειώνουν για την Π.Ε. κατηγορία, μετά από 35 χρόνια υπηρεσίας στα 1.666 ευρώ).
Αυτή η ρύθμιση όπως μέχρι τώρα έγινε γνωστή δεν εξαιρεί κανέναν (ούτε και τους πλέον χαμηλόμισθους). Αυτό σημαίνει ότι το 2010 όλοι οι εργαζόμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες θα παίρνουν λιγότερο μισθό από αυτόν που έπαιρναν το 2009 σε ποσοστό από 4% έως και 20% (το 20% αφορά αυτούς που τα επιδόματά τους θα φορολογηθούν ενιαία με τον υπόλοιπο μισθό τους).

apogevmatini