Tρεις ημέρες πριν από την εκλογή νέου προέδρου της Ν.Δ. ευλόγως η προσοχή όλων είναι στραμμένη στους δύο διεκδικητές της ηγεσίας και εν δυνάμει μελλοντικούς πρωθυπουργούς. Ο νικητής, όποιος και αν είναι αυτός, δεν θα έχει την εσωκομματική παντοδυναμία του προκατόχου του, ενώ ένα στοιχείο που θα λείψει, όχι μόνο από τη Ν.Δ. αλλά και από την πολιτική ζωή γενικότερα, είναι το ήθος του Κώστα Καραμανλή.
Φίλοι και αντίπαλοι αναγνωρίζουν στον απερχόμενο πρόεδρο της Ν.Δ. ότι στην προσωπική του ζωή έκανε πράξη τη σεμνότητα και ταπεινότητα που πρέσβευε ενώ, σε αντίθεση με άλλους, ουδέποτε κατηγορήθηκε για ιδιοτελείς πράξεις αμφιβόλου ηθικής.
Καθώς η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αντώνης Σαμαράς παρουσιάζουν ο καθένας το δικό του έλλειμμα, οι οπαδοί της Ν.Δ. επιλέγουν να επικεντρωθούν στο ιδεολογικό στίγμα που εκφράζουν οι δύο επίδοξοι αντικαταστάτες του Κώστα Καραμανλή και στην ικανότητά τους να επαναφέρουν το κόμμα σε τροχιά εξουσίας.
Από τον πολιτικό βίο θα λείψει επίσης η ευφράδεια του Κώστα Καραμανλή, προσόν χρήσιμο σε έναν ηγέτη που καλείται να ενεργοποιήσει την κοινωνία για την υλοποίηση του οράματός του, αν έχει. Ο τέως πρωθυπουργός δεν εκμεταλλεύθηκε τα προσόντα του στον βαθμό που θα έπρεπε, και απώλεσε μια μεγάλη ευκαιρία ιδιαίτερα στο πολύ πρόσφορο πολιτικό περιβάλλον της πρώτης τετραετίας που άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς.
Μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου και την επιτυχή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων το καλοκαίρι του 2004 η χώρα βίωνε μια σπάνια ευφορία. Ο 48χρονος πρωθυπουργός διέθετε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τεράστια στήριξη από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ., αλλά και σημαντική ανοχή από αυτούς που δεν τον είχαν ψηφίσει. Διέγνωσε τις παθογένειες της διαφθοράς και της διαπλοκής, εμφανίσθηκε πρόθυμος να συγκρουσθεί με τα κακώς κείμενα, αλλά τελικά δεν τόλμησε, και επαναπαύθηκε στην πλασματική ασφάλεια της απραξίας. Είναι βέβαιο ότι σε αντίθεση με τα προσόντα που αναφέρθηκαν προηγουμένως, δεν θα λείψει η αδράνεια του απερχόμενου προέδρου. Η αίσθηση ότι όλα κινούνται από κάποιο αόρατο χέρι και ο πρωθυπουργός αρκείται στην επικοινωνιακή δράση.
Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας την Κυριακή, θα χρειασθεί προσπάθεια για να επουλωθούν οι πληγές από τη λυσσαλέα εσωκομματική μάχη των τελευταίων εβδομάδων και να αποκατασταθεί η ενότητα και η λειτουργική παρουσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τις τελευταίες εβδομάδες πολλά έχουν ακουσθεί από τη μια και την άλλη πλευρά. Τώρα η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αντώνης Σαμαράς θα κληθούν να ξεπεράσουν την προσωπική αντιπάθεια και τις πολιτικές διαφορές, και να οικοδομήσουν από κοινού την επόμενη μέρα της ελληνικής «κεντροδεξιάς». Το εγχείρημα δεν θα είναι εύκολο.
Το δύσβατο μονοπάτι στο οποίο θα αναγκασθεί να περπατήσει η Ν.Δ. και οι εύθραυστες εσωκομματικές ισορροπίες που έχουν προκύψει αναπόφευκτα φέρνουν στη μνήμη τη σταθερότητα της περιόδου Καραμανλή. Την ταχεία αποκατάσταση της ενότητας από τον νεαρό αρχηγό του κόμματος το ’97, την επιτυχία των ευρωεκλογών το ’99, τον αέρα νίκης το 2000, τους θριάμβους στις εθνικές εκλογές και τις ευρωεκλογές το 2004, την ανατροπή του κλίματος και τελικά την άνετη επικράτηση το 2007. Ολα αυτά αυξάνουν την απογοήτευση για τα πολλά που θα μπορούσαν να έχουν γίνει, αλλά δεν έγιναν, και γεννούν μια αίσθηση πικρίας για την ανεξήγητη αδυναμία ή απροθυμία ενός νεαρού, άφθαρτου και έξυπνου ανθρώπου, με ευρεία αποδοχή στην κοινωνία, να αλλάξει την Ελλάδα όταν η Ιστορία του πρόσφερε την ευκαιρία, αλλά αυτός δεν τόλμησε να την αδράξει.
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου