Εμβόλιο στην επιδημία της μελαγχολίας...

Με μια παγκόσμια πρώτη, αλλά και με έναν εκρηκτικό συνδυασμό δεκατριών αποσπασμάτων από διαφορετικές δουλειές τους, οι «Μomix» ξαναέρχονται στην Ελλάδα. «Μomix Classic», «Οrbit», «Οpus Cactus» και «Lunar Sea» είναι οι τέσσερις παραγωγές που στο παρελθόν σύστησαν, καθιέρωσαν και δημιούργησαν το κοινό του συγκροτήματος στη χώρα μας, τα καλύτερα αποσπάσματα από τις οποίες θα παρακολουθήσουμε από αύριο έως τις 6 Δεκεμβρίου στο θέατρο «Παλλάς» και από τις 8 έως τις 10 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Και αν τα καλύτερα αποσπάσματα των παραπάνω παραστάσεων «ενσωματώθηκαν» σε ένα «best of» υπερθέαμα, με την επίβλεψη του ιδρυτή, καλλιτεχνικού διευθυντή και χορογράφου των «Μomix», Μόουζες Πέντλετον, η έκπληξη της παραγωγής που θα δούμε είναι η παρουσίαση σε αβάν πρεμιέρ, ενός μικρού «δείγματος-προσεχώς» της μελλοντικής τους παράστασης, «Βotanica», η πρεμιέρα της οποίας τοποθετείται τον Οκτώβριο του 2010 στη Νέα Υόρκη.
«Νομίζω ότι αυτό που ονομάζεται παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι απλά...



η κορυφή του παγόβουνου.
Το κυρίως σώμα, το πιο επικίνδυνο, το απειλητικότερο για τη δημόσια υγεία, για την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη, την προκοπή, είναι η τρέχουσα παγκόσμια μελαγχολία! Είχα ένα όνειρο, λοιπόν. Για ένα φυτικό φάρμακο, ένα φυσικό αφροδισιακό γι αυτή την επικίνδυνη ίωση. Ετσι οραματίστηκα το Botanica. Σαν ένα εμβόλιο, ένα ελιξίριο για την επιδημία της μελαγχολίας - του πού οδηγούμαστε, της μελαγχολίας του χειμώνα, της απομόνωσης, της ανασφάλειας», σημειώνει ο Μόουζες Πέντλετον, δίνοντας μια πρώτη ιδέα για την αφετηρία της νέας «περιπέτειας» της ομάδας.
Κάνοντας μια ρετροσπεκτίβα αναφέρει ότι το «Μomix Classic» ήταν η πρώτη παράσταση που υπέγραψε χορογραφικά με την ομάδα πριν από 30 χρόνια. Το «Οrbit» είναι η «χαρά των Momix! Εδώ χορεύουν στο δικό τους γήπεδο, αφού το θέαμα αρμόζει απόλυτα με το ύφος, την ιδιαίτερη τεχνική τους, την ερμηνευτική εικόνα τους, που στηρίζεται στην τέχνη, στον αθλητισμό, στην ομορφιά, στη χάρη», τονίζει. Με το «Οpus Cactus» επικεντρώνεται στο «θαυμαστό μικρόκοσμο που εμπεριέχει το θαύμα». Χρησιμοποιεί τα σώματα των χορευτών για να συνδέσει τη χλωρίδα και την πανίδα, τις συνήθειες ενός αρπακτικού όσο και ενός ηλιοτρόπιου.
Μια νύχτα στο φεγγάρι είναι τέλος το «Lunar Sea». Μια «αέναη νυχτερινή κοσμογονία, ένας κόσμος που πάλλεται, ίπταται και αιωρείται, ένας φανταστικός μαγικός κόσμος που σεληνίασε τις χορογραφίες μου και οδήγησε τους Momix στην πιο σουρεαλιστική τους εμφάνιση από ποτέ. Χορός σε τρισδιάστατες μαγικές εικόνες. Μοναχικοί τύποι, αλλά και θορυβώδεις παρέες, ερωτευμένα εξωγήινα ζευγαράκια, βόλτες στις όχθες της φεγγαρένιας θάλασσας, κλάμπινγκ, διασκέδαση, γλέντι».
ethnos.gr